மும்மொழிக் கொள்கையும், ஐஸ்வர்யாவும், அப்துல் கலாமும்

 மும்மொழிக் கொள்கையும், 

ஐஸ்வர்யாவும், அப்துல் கலாமும் 

நான் பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருந்த பொழுது ஸ்போர்ட்ஸ் டே வருவதற்கு முன்புதான் நாங்கள் முனைந்து பயிற்சி செய்வோம். அப்போது எங்களோடு பயிற்சியில் ஈடுபடும் ஒரு மாணவி ஆசையாக கலந்து கொள்ள வருவாள். அப்போது அவளுடைய உறவினரான பி.டி. டீச்சர்,"உன்னால் இதையெல்லாம் செய்ய முடியாது, நீ எதற்கு வருகிறாய்?" என்றதும் அவளின் உற்சாகம் கொஞ்சம் குறையும். ஆனாலும் விடாமல் பயிற்சி செய்வாள். ஸ்போர்ட்ஸ் டே அன்று அவளிடம் அந்த ஆசிரியர்," உன்னால் முடியாது, நீ இப்போது கூட விலகிக் கொள்ளலாம் என்றதும், அவளின் தைரியம் சுத்தமாக வடிந்து பரிதாபமாக தோற்றுப் போவாள். 

இந்தக் கதைதான் இப்போது மும்மொழிக் திட்டத்திலும் நம் மாநிலத்தில் நடக்கிறது. கிராமப்புற  மாணவர்களுக்கு கஷ்டமாக இருக்கும், என்று சொல்லி சொல்லியே கிராமப்புற மாணவர்களை வளர விடாமல் செய்கின்றனர். 

இங்கே இன்னொரு விஷயமும் சொல்ல விரும்புகிறேன். என்னுடைய தோழி ஒருவர் போலந்து பல்கலைக்கழகத்திற்கு மேற்படிப்பிற்காக மாணவர்களை அனுப்பும் நிறுவனம் ஒன்றை நடத்தி வருகிறார். அவர் போலந்துக்கு அனுப்பிய முதல் பேட்சில் ஈரோட்டுக்கு அருகில் இருக்கும் ஒரு கிராமத்திலிருந்து ஐஸ்வர்யா என்னும் பெண் இடம் பெற்றிருந்தாள். அந்தப் பெண்ணின் தந்தை ஓர் விவசாயி. தாய் குடும்பத்தலைவி. இருவரில் தந்தை பள்ளிப்படிப்பை மட்டுமே முடித்தவர். 

அப்போதைய ஜனாதிபதியாக இருந்த  அப்துல்  கலாம்  அவர்களின் உரையை டி.வி.யில் கேட்ட அந்த பெண்ணிற்கு ஸ்பேஸ் சயின்ஸ் படிக்க வேண்டும் என்று ஆசை. அதைப்பற்றி கணினியில் தகவல் திரட்டிய அந்தப் பெண் உலகம் முழுவதும் எங்கெல்லாம் அந்தப் படிப்பு போதிக்கப் படுகிறது என்று தகவல்களை சேகரித்திருக்கிறாள். அவளுக்கு போலந்து பல்கலைகழகம் மிகவும் பிடித்திருக்கிறது. எந்த கல்லூரியை தேர்ந்தெடுப்பது என்று குழப்பம் வந்த பொழுது அவள் தொடர்பு கொண்டது யாரைத்தெரியுமா? சாட்சாத் அப்துல் கலாம் அவர்களைத்தான். 

மாணவர்களை சந்திக்கும் பொழுதெல்லாம் மேற்படிப்பு குறித்து அவர்களுக்கு ஏதாவது சந்தேகம் இருந்தால் தன்னை தொடர்பு கொள்ளலாம் என்று கலாம் அவர்கள் கூறியதை மனதில் கொண்டு அந்தப் பெண் அப்துல் கலாம் அவர்கள் கொடுத்திருந்த தொலைபேசி எண்ணுக்கு நேரிடையாக தொடர்பு கொண்டிருக்கிறாள். இரண்டு முறை தொடர்பு கொண்ட பொழுதும், ஜனாதிபதி வேறு அலுவல்களில் பிசியாக இருந்ததால் அவரோடு பேச முடியவில்லை இரண்டாவது முறை அவருடைய உதவியாளர் இந்தப் பெண்ணின் தொடர்பு எண்ணை வாங்கி கொண்டாராம். ஒரு நாள் அப்துல் கலாம் அவர்களே இந்தப் பெண்ணை தொலைபேசியில் அழைத்தாராம் (அங்குதான்  கலாம் நிற்கிறார்). ஐஸ்வர்யா தான் தேர்ந்தெடுத்து வைத்திருக்கும் கல்லூரிகளைப் பற்றி அவரிடம் கூற, அவர், சிலபஸில் எவையெவை கவர் செய்யப்பட வேண்டும் என்று கூறியிருக்கிறார். அதனால்  பெற்ற  தெளிவோடு  அந்தப் பெண் போலந்து சென்று, படித்து, வேளையிலும் அமர்ந்து விட்டாள். 

இதில் குறிப்பிடப் பட வேண்டிய விஷயம் என்னவென்றால் அந்தப் பெண் கிராமத்திலிருந்து வந்தவள். குடும்பத்தில் யாரும் படித்தவர்கள் கிடையாது.  அதுவரை ஈரோடு தாண்டி எங்கும் சென்றது கிடையாது. ஆனால் அவளுடைய ஆர்வம், அவளை வெளிநாட்டிற்கு படிக்க அனுப்பியது. கற்றுக் கொள்வதற்கு கிராமம், நகரம் என்ற பேதமெல்லாம் கிடையாது. உடனே சிலபேர் அந்தப் பெண் மும்மொழி படித்தாளா? என்று கேட்பார்கள். ஐஸ்வர்யா போன்ற பெண்கள் மும்மொழி என்ன? ஆறு மொழி கூட படிப்பார்கள். 

நீ கிராமம், உன்னால் முடியாது என்று சொல்லிக் கொண்டே இருந்தால் எப்படி? கிராமத்தில் இருப்பவர்கள் செல்போன் வைத்துக் கொள்வதில்லையா?  மோட்டார் பைக்கும், ட்ராக்டரும் ஓட்டுவதில்லையா? கிராமத்தில் இருந்து வந்தவர்கள் டாக்டர்களாகவும், என்ஜினீயர்களாகவும், விஞ்ஞானிகளாகவும் உருவாவதில்லையா?  அவர்களால் மூன்று மூன்று மொழிகள் மட்டும் படிக்க முடியாதா? 

தமிழ் நாட்டிலிருந்து வேறு மாநிலங்களுக்கும், ஏன் அயல் நாடுகளுக்கும் செல்பவர்களின் குழந்தைகள் அந்தந்த பிராந்திய மொழிகளைக் கூட கற்று தேர்கிறார்களே? அப்படியிருக்க ஹிந்தி மட்டும் அவர்களால் கற்றுக் கொள்ள முடியாதா? 

"ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் கஷ்டமாகத்தான் இருக்கும், ஆனால் உன்னால் முடியும்". என்று  ஊக்கப் படுத்தாமல், "நீ கிராமப்புற மாணவன், உன்னால் நகர்ப்புற மாணவனோடு போட்டி போட முடியாது, உனக்கு இது கஷ்டம் ". என்று சொல்வது கிராமப்புற மாணவர்களின் வளர்ச்சியை நாமே தடுப்பது போல் ஆகாதா?  இப்படி சொல்லி சொல்லித்தான் படிக்கும்பொழுது ஆங்கிலம் சரியாக கற்றுக் கொள்ளாமல், பிறகு ஸ்போக்கன் இங்கிலீஷ் வகுப்பில் சேரும்படி செய்திருக்கிறோம். 

தாய்மொழியிலும், ஆங்கிலத்திலும் நிச்சயம் ஆளுமை வேண்டும், கூடுதலாக ஒரு மொழி தெரிந்திருப்பது இன்னும் கொஞ்சம் தைரியம் தரும்.