பாட்டி GOAT!

பாட்டி GOAT!

சீருடை அணிந்து கொண்டு, காலில் ஷூவையும், முதுகில் பையையும் மாட்டிக் கொண்டு, பள்ளிக்கு கிளம்பிய என் பேத்தி, டி.வி. ரிமோட்டை என் கையில் கொடுத்து, "நௌ இட்ஸ் பாட்டி டைம்(டி.வி. பார்க்க என்பது தொக்கி நிற்கும் பொருள்)" என்றாள். அவள் வீட்டில் இருக்கும் பொழுது கார்ட்டூன்தான் ஓடிக் கொண்டிருக்கும். "ஆனால் பாட்டி ஷூட் நாட் வாட்ச் கிருஷ்ணா கார்டூன்" 

"ஏன்? பாட்டிக்கும் கிருஷ்ணா பிடிக்கும், ஷீ ஆல்சோ வாட்ச் கிருஷ்ணா கார்ட்டூன்" என்றான் என் மகன்.

"நோ, தட்ஸ் மை கிருஷ்ணா கார்டூன்.." என்றவள் கொஞ்சம் இடைவெளி கொடுத்து, "பாட்டி வில் வாட்ச் குக்கிங்" என்றதும், என் மகனும், நானும் அடக்க முடியாமல் சிரித்தோம்.

'வாசலில் கிடக்கும் 

பால் பாக்கெட்டை அம்மாவிடமும்

செய்தித்தாளை அப்பாவிடமும்

கொடுக்க வேண்டுமென்று

குழந்தைக்கு 

யார் சொல்லிக் கொடுத்தார்கள்?'

என்னும் புதுக்

கவிதை நினைவுக்கு வந்தது.'

எப்படியோ பேத்தியை சரிகட்டி GOAT(உம்) பார்த்து விட்டேன்.  அதற்கு வந்த விமர்சனங்கள் பயமுறுத்தின, ஆனால் அத்தனை மோசமான இல்லை. கிளைமாக்ஸ் இழுவை சகித்துக் கொள்ள வேண்டும். வெங்கட் பிரபுவின் படங்கள் அத்தனை மோசமாக இருக்காதே என்ற என் நம்பிக்கை பிழைத்தது. 

தங்கப்பதக்கத்தில் விஜய் நடித்தது போலிருந்தது என்று நான் கூறினால் சிவாஜி ரசிகர்களுக்கு கோபம் வரலாம். ஏன் எனக்குள் இருக்கும் சிவாஜி ரசிகையே ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. "எதை எதோடு ஒப்பிடுகிறாய்? என்ற கேள்வி வந்தது.  

நல்ல படம் வேறு, நல்ல பொழுதுபோக்கு படம் வேறு. GOAT இரண்டாம் ரகம்.

பி.கு: பாட்டி goat(greatest of all time) என்று நான் சொல்லவில்லை. பாட்டியும் கோட்டும் என்று புரிந்து கொள்ளுங்கள்.