பரவசம் தந்த நவ திருப்பதியும், நவ கைலாசமும் - 3

பரவசம் தந்த நவ திருப்பதியும், 

நவ கைலாசமும் - 3 

திருப்புளியன்குடியில் தரிசனத்தை முடித்துக் கொண்டு நாங்கள் அடுத்ததாக ஆழ்வார் திருநகரிக்குச் சென்றோம். நாங்கள் சென்ற பொழுது நம்மாழ்வார் சந்நிதியில் தான் பலர் வரிசையில் தரிசனத்திற்காக காத்திருந்தனர். நாங்கள் பெருமாளை சேவித்து விட்டு வரலாம் என்று அங்கு சென்ற பொழுது, அங்கு அவர்கள் எங்களிடம் "முதலில் ஆழ்வார் சந்நிதிக்குச் செல்லுங்கள். அங்கு தீர்த்தமும், சடாரியும் பெற்றுக் கொண்டு, திருப்புளியாழ்வார் என்னும் புளியமரத்தை தரிசனம் செய்து விட்டு வாருங்கள்". என்றனர். சரி என்று நாங்கள் அங்கு வரிசையில் நின்று கொண்டிருந்தவர்களோடு சேர்ந்து கொண்டோம். நம்மாழ்வார் சந்நிதியில் பாசுரம்  படித்துக்(அனுஸந்தானம் செய்து) கொண்டிருந்தார்கள். 

ஸ்ரீரங்கம், ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் என்னும் இரண்டு ஊர்களுக்குப் பிறகு இங்குதான் அரையர் சேவை உண்டாம்.  அதன் பிறகு கற்பூர ஆரத்திக்குப் பிறகு எல்லோருக்கும் நெய் வாயில் தொங்கும் படி கோதுமை ரவை கேசரி வழங்கப்பட்டது. பின்னர் தீர்த்தமும், சடாரியும் சாதிக்கப் பட்டன. பின்னர் வரிசையில் சென்று நம்மாழ்வாரை தரிசனம் செய்து விட்டு, கீழிறங்கி, பின்புறமாக நடந்து சில படிகள் ஏறி, திருப்புளியாழ்வார் எனப்படும் புளியமரத்தை தரிசனம் செய்து கொண்டோம். 

குருகூரில் பிறந்த ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்ததிலிருந்து அழவில்லை, பேசவில்லை, சாப்பிடவில்லை. அதன் பெற்றோர்கள் அந்த குழந்தையை இந்த புளிய மரத்தினடியில் விட்டு விட்டு சென்று விடுகிறார்கள். அந்த புளிய மரத்தில் இருக்கும் ஒரு பொந்தில் அமர்ந்து தன் தவத்தை தொடர்கிறார். இப்படி பதினாறு வருடங்கள் கழிகின்றன. 

குருகூருக்கு அருகில் இருக்கும் திருக்கோளூரைச் சேர்ந்த மதுரகவி ஆழ்வார்(இவருடைய இயற் பெயர் எனக்குத் தெரியவில்லை) ஒரு குருவைத் தேடி வட தேச யாத்திரை செல்கிறார். அங்கே விண்ணில் தோன்றும் ஒரு தெய்வீக ஒளியைத் தொடர்ந்து வந்து, குருகூரில் இருக்கும் இப்புளிய மரத்தினடியை அடைகிறார். அங்கு தேஜோ மயமாக விளங்கும் நம்மாழ்வரைப் பார்த்ததும் அவருக்கு இந்த சிறுவனா நமக்கு குரு? என்னும் எண்ணம் தோன்றுகிறது. அவரை பரிசோதிக்க நினைத்து,

"செத்ததின் வயிற்றில் சிறியது பிறந்தால் எத்தை தின்று எங்கே கிடக்கும்?" என்று வினவுகிறார். உடனே பதினாறு வருடங்கள் வாயைத் திறக்காமல் இருந்த அந்தக் குழந்தை,

அத்தை தின்று அங்கே கிடக்கும்" என்று பளிச்சென்று பதில் கூறுகிறது.  இங்கே செத்தது என்பது உடலைக் குறிக்கும். சிறியது என்பது ஜீவாத்மா. ஜடமாகிய ஒரு உடலுக்குள் ஒரு ஜீவன் புகுந்து பிறவியை எடுக்கும் பொழுது அது என்ன செய்யும்?(தின்பது என்பது உலக விஷயனுபவங்களை அனுபவிப்பது)

அத்தைத் தின்று அங்கே கிடக்கும் என்பதற்கு, உலக விஷயங்களை அனுபவித்துக்கொண்டு உலகில் இருக்கும் என்பது பொருள். 

மதுரகவி ஆழ்வாருக்கு புரிந்து விடுகிறது, தான் தேடிய குரு இவர்தன் என்று. மற்ற ஆழ்வார்கள் பெருமாளை பாடினார்கள் என்றால் மதுரகவி ஆழ்வார் நம்மாழ்வரைதான் பாடினார். நம்மாழ்வார் விக்கிரகத்தை தன் தவ வலிமையால் வடித்தவர் மதுரகவி ஆழ்வார்தான். 

அந்த பேறு பெற்ற புளியமரத்தை விட்டு வேறு எங்கும் நம்மாழ்வார் செல்லவில்லை. பெருமாள், வெவ்வேறு தலங்களில் இருந்த வடிவில் இங்கே அவருக்கு காட்சி அளித்தார்.  

இந்த கோவிலில் நம்மாழ்வார் சந்நிதிக்கு முன்பும் ஒரு கொடி மரம் இருக்கிறது. 

புளிய மரம் ஆதிசேஷன் ஆகிய லக்ஷ்மணன் அம்சம், நம்மாழ்வார் ராமனின் அம்சம். ஆகவே வேறு எங்கும் இல்லாத வகையில் ராமனுக்கு ஆதிசேஷன் குடை பிடிக்கிறார் என்றார் அர்ச்சகர். இது பற்றி தெரிந்து கொள்ள துருவிய பொழுது, கிடைத்த தகவல்:

ஒரு முறை ஏகாந்தத்தில் இருக்க விரும்பிய ஸ்ரீ ராமன், தன் தம்பி லக்ஷ்மணனை காவலுக்கு வைத்து விட்டு, "யார் வந்தாலும் உள்ளே அனுப்ப கூடாது என்று எச்சரிக்கிறார். அப்பொழுது துர்வாசர் ராமனைக்காண வருகிறார். அவருடைய கோபத்திற்கு அஞ்சிய லக்ஷ்மணன் துர்வாசரை உள்ளே அனுமதித்து விடுகிறார். இதனால் வெகுண்ட ஸ்ரீராமன், தன் கட்டளையை மீறியதற்காக புளியமரமாகும்படி தம்பியை சபித்து  விடுகிறார். அண்ணனை விட்டுப் பிரிய முடியாத தம்பி லக்ஷ்மணர், "உன்னைப் பிரிந்து நான் எப்படி இருப்பேன் ராமா?" என்று கதற, தான் *சடகோபனாக அவதரிக்கும் பொழுது லக்ஷ்மணர் எந்த புளியமரமாக இருக்கிறாரரோ, அந்த புளியமரத்தையே தான் இருப்பிடமாக கொள்வதாக வாக்களிக்கிறார்.  இத்தனை பெருமைகள் உடைய அந்த புளியமரத்தையும் வணங்கி விட்டு, மூலவரை தரிசிக்க செல்கிறோம். 

Add caption

புளியமரத்தின் இரு வேறு தோற்றங்கள் 

மூலவர் ஆதிநாத பெருமாள். நின்ற திருக்கோலம். உற்சவர் பொலிந்து நின்ற பிரான். பெயருக்கு ஏற்றார் போல் பொலிவான தோற்றம். குருகூர் வல்லி, ஆதிநாத வல்லி என்று இரண்டு நாச்சியார்கள் தனித்தனி சந்நிதிகளில்.  

பிரம்மா பூமியில் தவம் இயற்ற சிறந்த இடம் எது என்று திருமாலைக் கேட்க, தான் ஏற்கனவே தாமிரபரணிக்கரையில் எழுந்தருளியிருப்பதாக பெருமாள் காட்டிய இடம்தான் இது. ஆரம்பத்திலிருந்தே(ஆதியிலிருந்தே) இருப்பதால் ஆதிநாதன்.  ஆற்றில் மிதந்து வந்த சங்கு இந்த பெருமாளை வணங்கி மோட்சம் பெற்றதால், திருசங்கன்னித்துறை, ஆதிசேஷன் அம்சமாகிய லக்ஷ்மணன் புளியமரத்தின் வடிவில் இருப்பதால் சேஷ ஷேத்திரம், வராஹ அவதாரத்தை காண வேண்டும் என்று தவம் இருந்த முனிவர்களுக்கு பெருமாள் வராஹ நாராயணனாக பிராட்டியுடன் காட்சி அளித்த ஷேத்திரம் ஆனதால் வராஹ ஷேத்திரம். நாய்க்கும் மோட்சம் அளித்த தீர்த்த கரை என்பதால் தீர்த்த கரை என்று பலவாறாக அறியப்படுகிறது.  

கோவில் மிகப்பெரியது என்று கூற முடியாது. ஆனால் மிக அழகான சிற்பங்கள் இங்கும் இருக்கின்றன. அவசியம் செல்ல வேண்டிய கோவில்களில் இதுவும் ஒன்று.

* நம்மாழ்வார் ஏறத்தாழ முப்பத்தி நான்கு பெயர்களால் அறியப்படுகிறார். அவற்றுள் சடகோபன் என்பதும்  ஒன்று.