பாகுபலிகோவிலும், ஹளபேடு சிற்பங்களும்

பாகுபலிகோவிலும், ஹளபேடு சிற்பங்களும்

பொங்கல் விடுமுறையில் பாகுபலியை பார்க்கலாம் என்று முடிவு செய்தோம். பாகுபலி என்றதும் அனுஷ்கா நடித்த பாகுபலி என்று நினைத்துக் கொள்ளாதீர்கள். நாங்கள் சென்றது பெங்களூரிலிருந்து 140 கி.மீ. தொலைவில் இருக்கும் ஜைனர்களின் புனிதத்தலமான கோமதீஸ்வரர் பாகுபலி கோவில். 

ஒரு மலையின் மீது அமைந்திருக்கும் இந்த கோவிலை அடைய 620 படிகள் என்று சிலரும், 720 படிகள் என்று சிலரும் கூறுகிறார்கள். மூச்சு முட்ட முட்ட படிகள் ஏறி அதுவும் கடைசி 20 படிகள் ஏறுவது மிகவும் கடினமாக இருக்கிறது.  அப்படி கஷ்டப்பட்டு ஏறி 58 அடி உயர நிர்வாண சிலை... நான் ஒரு ஜெயின் ஆக இருந்திருந்தால் ஈர்த்திருக்கலாம். 

அந்த சிலைக்கு அருகே கீழ் பக்கத்தில் காணப்படும் புற்றிலிருந்து வெளிவரும் பாம்புகள் சிற்றின்ப வேட்கையையும், அவர் பாதத்திலிருந்து மேலெழும்பும் கொடி ஆன்மீக முன்னேற்றத்தையும் குறிக்கிறதாம். 

பாகுபலி சிலைக்கு எதிரே உள்ள விதானத்தில் காணப்படும் லட்சுமி, சரஸ்வதி, பார்வதி சிலைகள், பாகுபலியை தரிசிப்பதற்காகச் செல்லும் முன் காணப்படும் குபேரன் சந்நிதி அதற்கு இரண்டு புறங்களிலும் இருக்கும் துவாரபாலகர்கள் போன்றவை இது ஒரு ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட ஹிந்து கோவிலாக இருக்குமோ என்னும் சந்தேகத்தை தோற்றுவிக்கின்றன.  அங்கு கையில் கின்னாரத்தோடு இருக்கும் பெண்ணின் சிலையின் நுட்பம் கவர்கிறது. 

தஞ்சை பெரிய கோவிலில் கூட எனக்கு இதே விதமாகத்தான் தோன்றும். காளஹஸ்தி, திருவண்ணாமலை, சிதம்பரம் போன்ற தலங்களில் இருக்கும் தெய்வீக சாநித்யம் தஞ்சை பெருவுடையார் கோவிலில் இருக்காது. அங்கு வருபவர்களின் மனோபாவமும் கூட வழிபாடு என்பதை விட, கோவிலின் சிற்ப சிறப்பை ரசிப்பதாகத்தான் இருக்கிறது. 

ஹலபிடுவிற்கு அருகில் இருக்கும் பேலூருக்கு செல்லவில்லை. நிறைய சினிமாக்களில் பார்த்திருக்கிறோமே, நேரில் பின்னொரு முறை பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று திரும்பி விட்டோம். 

 மலையின் மீதிருந்து தோற்றம் 

குபேரன் சிலை 

பாறாங்கல்லால் ஆன கொப்பரை 

 அங்கிருந்து ஹளபேடு (உள்ளூர்வாசிகள் ஹலபிடு என்கிறார்கள்) சென்றோம். விஷ்ணுவர்தன் என்னும் அரசனால் கட்டப்பட்ட அந்த சிவன் கோவில் ஒரு கலை பொக்கிஷம். ஒவ்வொரு சிலையும் அவ்வளவு அழகு! 

அந்த கோயிலுக்குள்ளேயே இரண்டு சிவன் சன்னிதிகள் இருக்கின்றன. ஒன்று ராஜ கட்டியதாம், மற்றொன்று ராணி ஸ்தாபிதம் செய்ததாம். இருந்தாலும், அங்கு செல்பவர்கள் யாரும் பெரிதாக வழிபடுவதில்லை. சிற்பக்கலையை ரசிக்கத்தான் செல்கிறார்கள். கோவில் ஒரு மியூசியம் போலத்தான் இருக்கிறது. 

வாலி வதம் 

போர் காட்சி. சரமாக பாயும் அம்பு 

கோவர்த்தன கிரியை தூக்கி ஆனிரைகளை காக்கும் கண்ணன் 

உமா மகேஸ்வரர்

பாற்கடல் கடையப்படும் சிற்பம் சிதைக்கப்பட்டிருக்கும் சோகம் 

ஹலபிடுவிற்கு அருகில் இருக்கும் பேலூருக்கு செல்லவில்லை. நிறைய சினிமாக்களில் பார்த்திருக்கிறோமே, நேரில் பின்னொரு முறை பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று திரும்பி விட்டோம். 

பண்டிகைகள்

பண்டிகைகள் 

அனைவருக்கும் இனிய பொங்கல் மற்றும் கனுப் பொங்கல் வாழ்த்துக்கள்! 

பண்டிகைகள் எல்லாம் பேட்டரி சார்ஜரைப் போல. சலிப்பூட்டும் ரொடீன் வாழ்க்கையிலிருந்து ஒரு மாறுதல். வித்தியாசமான சமையல், தெரிந்தவர்களுக்கு வாழ்த்து கூறுதல் என்று நம்மை புதுப்பித்துக் கொள்ள ஒரு வழி. 

இன்னும் கொஞ்சம் ஆழமாக யோசித்தால் பணத்தை ஒரே இடத்தில் தேங்க விடாமல் சமூகம் முழுவதும் பரவச்  செய்வதில் பண்டிகைகளுக்கு பெரும் பங்கு உண்டு.  ஒரு பண்டிகை கொண்டாட வேண்டுமென்றால் எத்தனையத்தனை விதமாக பணத்தை செலவு செய்ய வேண்டியிருக்கிறது? ஆடை, உணவுப் பொருள்கள் என்று தொடங்கி வீட்டில் கட்ட வேண்டிய மாவிலைத் தோரணங்கள் உட்பட சமுதாயத்தில் பல மட்டங்களில் இருக்கும் மக்களுக்கும் வருவாய்க்கு வழி வகுக்கின்றன பண்டிகைகள். அதோடு கூட பெண்களுக்கு பலகாரங்கள் செய்வது, வீட்டை அலங்கரிப்பது, பாட்டுப் பாடுவது, கோலம் போடுவது, கும்மி அடிப்பது என்று தங்களின் பல்வேறு திறமைகளை வெளிக்கொண்டுவரவும் பண்டிகைகள் உதவுகின்றன. 

இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை எல்லாப் பண்டிகைகளும் எல்லா மாநிலங்களிலும்(கேரளா தவிர) வெவ்வேறு பெயர்களில் கொண்டாடப்பட்டாலும்,  ஒவ்வொரு மாநிலமும் ஏதோ ஒரு பண்டிகையை சிறப்பாக கொண்டாடும். நம் தமிழ் நாட்டில் பொங்கல் ஒரு விசேஷமான பண்டிகை. 

மற்ற மாநிலங்கள் சூரியன் தன் கதியை வடக்கு நோக்கி மாற்றிக் கொள்வதை மட்டும் மகர சங்கராந்தி என்று ஒரே ஒரு நாள் கொண்டாடுகிறார்கள். நாமோ, போகி, பொங்கல், மாட்டுப்பொங்கல்(அன்றுதான் கனுப் பொங்கலும் கூட), காணும் பொங்கல் என்று நான்கு நாட்கள் திகட்ட திகட்ட கொண்டாடுகிறோம். 

ஒவ்வொரு பிரதேசத்திற்கும் ஒரு வாசம் இருப்பதை போல அந்த பிரதேசத்திற்குரிய பண்டிகைகள் சமயத்தில் அங்கிருக்கும் கொண்டாட்ட மனோநிலையை(festivel mood) மற்ற இடங்களில் உணர முடிவதில்லை. 

ஓமானில் ரம்ஜான் களை கட்டும். கடைகள், பூங்காக்கள் போன்றவை இரவு 11:00 மணி வரை திறந்திருக்கும். திருச்சியில் தீபாவளி சிறப்பாக இருக்கும்.

சென்னை எல்லா பண்டிகைகளையும் கொண்டாடுகிறது என்றாலும், டிசம்பர் சீசனில் தொடங்கும் இசை விழா, மார்கழி உற்சவங்கள் தைப் பொங்கல், காணும் பொங்கலுக்கு பீச்சுக்கு சென்று அங்கு பிளாஸ்டிக் குப்பைகளை போட்டு முடிக்கிறோம். இந்த சமயத்திலேயே புத்தக கண்காட்சியும் நடப்பது ஒரு அடிஷனல் சிறப்பு. புத்தக கண்காட்சியை புத்தகத்திருவிழா என்றுதானே குறிப்பிடுகிறோம். இந்த சமயங்களில் சென்னையின் காற்றிலேயே பண்டிகையின் வாசம் இருக்கும். 

எனக்கு வாட்ஸாப்பில் வந்த ஒரு கனுப்பொங்கல் பாடல் என்னைக்கவர்ந்ததால் அதைப்  பாடி இணைத்துள்ளேன். 

போண்டாவில் கரைந்த பணம்

போண்டாவில் கரைந்த பணம் 

இன்று திங்கற கிழமையாக இருப்பதால் திங்கற விஷயத்தை வைத்து இரண்டு நகைச்சுவைகள். இரண்டுமே நிஜமாக நடந்தவை.

என் அண்ணாவும் அவரோடு பணி புரிந்த சில நண்பர்களும் ஒன்றாக தங்கி இருந்தார்கள். அதில் விஜயகுமார் என்னும் ஒரு நண்பர் (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது) அறையில் இருக்கும் மற்ற சில நண்பர்களிடம் அவ்வப்பொழுது கை மாற்றாக பணம் வாங்கிக் கொள்வாராம். தினசரி அலுவலகத்திலிருந்து வரும்பொழுது பஜ்ஜி, போண்டா போன்ற தின்பண்டங்களை வாங்கிக்கொண்டு வந்து எல்லோருக்கும் கொடுப்பாராம், அதிலும் அவர் யாரிடம் கைமாற்று வாங்கியிருக்கிறாரோ அவரை வற்புறுத்தி எடுத்துக் கொள்ளச் சொல்வாராம். 

இப்படி மூன்று மாதங்கள் கழிந்து விட்டன. விஜயகுமார் பணத்தை திருப்பித் தருவதாக இல்லை. கடன் கொடுத்த நண்பர் மெதுவாக ஒருநாள், "விஜய் நீங்கள் கூட எனக்கு 30 ரியால் பணம் தர வேண்டும், ஞாபகம் இருக்கிறதா?" என்று கேட்டதும் விஜயகுமார்,

"என்னது 30 ரியாலா?" தினமும் பஜ்ஜி, போண்டாவெல்லாம் சாப்பிட்டீர்களே? எப்படி சாப்பிட்டீர்கள்? அந்த 30 ரியாலில்தான்" என்றதும் கடன் கொடுத்த நண்பர் ஆடிப்போய் விட்டாராம். 

இதுவும் மஸ்கட்டில் இருந்த ஒரு நண்பர் கூறியதுதான். அவர் பட்டப்படிப்பை முடித்து விட்டு பம்பாயில் இருந்த தன் மூத்த சகோதரர் வீட்டில் தங்கி சி.ஏ.படித்துக்கொண்டிருந்தாராம். அவருடைய இன்னொரு சகோதரரும் பெரிய அண்ணா வீட்டிலிருந்துகொண்டு வேலைக்கு சென்று கொண்டிருந்தாராம். அப்போது ஊரிலிருந்து நேர்முகத்தேர்வில் கலந்து கொள்வதற்காக பம்பாய் வந்த உறவினர் பையன் ஒருவன் இவர்கள் வீட்டில் தங்கியிருக்கிறான்.  

வேலைக்குச்சென்று கொண்டிருந்த நண்பரின் அண்ணி, சகோதரர்கள் மூன்று பேர், ஊரிலிருந்து வந்த பையன் ஆகிய எல்லோருக்குமாக ஒன்பது அடைகள் வார்த்து டைனிங் டேபிளில் வைத்து விட்டு இவர்களிடமும் சொல்லிவிட்டு அலுவலகம் சென்று விட்டாராம். அவரைத் தொடர்ந்து ஊரிலிருந்து வந்த பையனும் சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்பி சென்று விட்டானாம். இவர்கள் குளித்து விட்டு சாப்பிடலாம் என்று பாத்திரத்தை திறந்தால், காலியாக இருந்ததாம். சரி, அண்ணி மறந்து விட்டார்  போலிருக்கிறது என்று இவர்களும் கிளம்பி விட்டார்களாம்.

மாலையில் எல்லோரும் வீடு திரும்பிய பின் அந்த விருந்தினர் பையனை இண்டர்வியூ பற்றி விசாரித்து விட்டு, " காலையில் எங்கு சாப்பிட்டாய்?" என்று கேட்டதும், "இங்குதான், அடை வார்த்து வைத்திருந்தார்களே?" என்று கூறி விட்டு, தொடர்ந்து,"ஆனால் பிரேக்ஃ பாஸ்டுக்கு ஒன்பது அடை கொஞ்சம் அதிகம்தான்.." என்றானாம், இவர்களுக்குத்தான் அதை ஜீரணம் செய்வது கஷ்டமாக இருந்ததாம்.   

படங்கள்: நன்றி கூகுள் 

மசாலா சாட்

மசாலா சாட் 

ஒரு நாள் காலை தொலைக்காட்சியில் சேனலை மாற்றியபொழுது கண்ணன் பட்டாச்சார்யா என்பவர் எந்தெந்த ராசிக்காரர்கள் கடைக்குச் செல்லும் பொழுது எந்தெந்த நிற பைகளை எடுத்துச் செல்ல வேண்டும் என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். அப்படி ராசிக்கேற்ற பையை எடுத்துச்சென்றால் நாம் வாங்கும் சாமான்கள் நன்றாக அமையும் என்கிறார். பார்க்கலாமா?

மேஷ ராசிக்காரர்கள் - அடர்ந்த சிவப்பு, சிக்னல் சிவப்பு நிரப்பையை எடுத்துச் செல்ல வேண்டுமாம்.

ரிஷப ராசிக்காரர்கள் - வெளிர்நீல நிற பை எடுத்துக்கொண்டு போக வேண்டும் 

மிதுன ராசிக்காரர்கள் கொண்டு போக வேண்டிய பை  - இளம் பச்சை நிறத்தில் இருந்தால் நலமாம்.

கடக ராசிக்காரர்கள்  தூய வெண்மை நிற பையைத்தான் எடுத்துக்கொண்டு போக வேண்டுமாம்.

சிம்ம ராசிக்காரர்களுக்கு இளம் சிவப்பு நிற பைகள் நல்லது செய்யுமாம்.

கன்னி ராசிக்காரர்கள் வைத்துக் கொள்ள வேண்டிய பை அடர்ந்த பச்சை நிறத்தில் இருப்பது நலமாம்.

துலாம் ராசிக்காரர்களுக்கு ராசியானது அடர்ந்த நீல நிறப்பை.

விருச்சிக ராசிக்காரர்களும் அடர்ந்த சிவப்பு நிற பையைத்தான் எடுத்துக்கொண்டு போக வேண்டுமாம்.

தனுர் ராசிக்காரர்களுக்கு கை கொடுப்பது மஞ்சப்பை.

மகர ராசிக்காரர்கள் பிரௌன் கலந்த கருப்பு நிற பையையும், கும்ப ராசிக்காரர்கள் அடர்ந்த கரு நிற பையையும் எடுத்துச் செல்வது நலமாம்.

மீன ராசிக்காரர்கள் பொன் நிற மஞ்சள் பையை தேடிப் பிடியுங்கள். 

இப்படியெல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு சென்று வாங்கி வந்த வெண்டைக்காயில் பூச்சி இருந்தால் ஆர்கானிக் என்று சொல்லி சமாளியுங்கள். 

                                            ------------------------

தொலைக்காட்சி என்றதும் என்னைக் கவர்ந்த ஒரு சாக்லேட் விளம்பரம் நினைவிற்கு வருகிறது.

தனக்கு கொடுக்கப்பட்ட சாக்லேட் பட்டையை தின்று முடித்து விட்ட சிறுவன் கண்களை மூடி ,"காட்! எனக்கு இன்னும் ஒரே ஒரு சாக்லேட், ப்ளீஸ்" என்று வேண்டிக்கொள்வான் அதைப் பார்த்த அருகில் படித்துக் கொண்டிருக்கும் அவன் மூத்த சகோதரன்(அவனும் சிறுவன்தான்) தான் திங்காமல் வைத்துக் கொண்டிருக்கும் தன்னுடைய சாக்லேட் பட்டையை தம்பிக்கு முன் வைத்து விடுவான். அது தெரியாத தம்பி தன்னுடைய வேண்டுதலுக்கு இரங்கி நிஜமாகவே கடவுள் கொடுத்து விட்டார் என்று நினைத்து,"ஆ!கிடைத்து விட்டது!" என்று அண்ணனிடமே காட்டுவான். அதற்கு அவனும்," எனக்கும் ஒன்று கேட்டிருக்கலாமே?" என, "நெக்ஸ்ட் டைம்" என்று கூறி விட்டு முழு சாக்லேட் பட்டையையும் எடுத்துச் சென்று விடுவான். அவன் விட்டுச்சென்ற சாக்லேட் பேப்பரை அண்ணன் எடுக்க, இதையெல்லாம் அறிந்த அவர்கள் தாய்,"சாக்லேட் பேப்பரை நான் தூக்கி போடட்டுமா?" என்று மகனின் தலையை கோதி கேட்பதோடு முடியும். பகிர்தல், விட்டுக்கொடுத்தல் போன்ற குணங்கள் இன்னும் இருக்கின்றன என்று கூறும் அந்த விளம்பரத்தை விரும்பி பார்ப்பேன். 

 --------------------

ஒரு வழியாக காற்றின் மொழியை அமேசான் பிரைமில் பார்த்தேன். வித்யா பாலன் நடித்திருந்த 'தும்ஹாரி சுலோ' என்னும் ஹிந்தி படத்தின் தமிழ் வடிவம். family drama. மூலத்தை சிதைக்கவில்லை. முன்பாதி முழுவதும் ராதா மோஹனுக்கே உரிய இயல்பான நகைச்சுவையோடு நகர்கிறது. ஜோதிகா என்னவோ நன்றாகத்தான் நடித்திருக்கிறார். இருந்தாலும் வித்யா பாலன் இன்னும் கொஞ்சம் இயல்பாக செய்திருந்தாரோ என்று தோன்றுகிறது. இதற்கு இரண்டு காரணங்கள் ஒன்று, ஜோதிகாவின் குறும்பு எப்படி இருக்கும் என்று நமக்குத் தெரியும், வித்யா பாலனைப்பற்றி தெரியாததால் அவர் எப்படி நடித்திருந்தாலும் ஓகே. அவருடைய நடைதான்.. ஹி ஹி!

இரண்டாவது ஜோதிகா பாவம் என்ன செய்வார்? அவருடைய முட்டை கண்ணை இரண்டு சென்டி மீட்டர் விரிக்க வேண்டுமென்றாலும், அது ஐந்து சென்டி மீட்டர் விரிந்து விடுகிறதே? நமக்கு அது ஓவர் ஆக்டிங் போல தோன்றுகிறது. ஆனால் இரண்டாம் பாதியில் சோகக்காட்சிகளில் ஜமாய்த்து விட்டார்.   விதார்த் தன் பாத்திரத்தை உணர்ந்து செய்திருக்கிறார். 

ஸ்டார் வேல்யூ உள்ள வேறு நடிகரை போட்டிருந்தால், இன்னும் கொஞ்சம் பெட்டராக இருந்திருக்குமோ? 

ஜோதிகாவின் பாஸாக வரும் நடிகை யார் என்று தெரியவில்லை. மிக நன்றாக நடித்திருக்கிறார். அந்த பேஸ் வாய்ஸ் ஒரு பிளஸ். 

எதிர்பார்த்த திருப்பங்களோடு(பிரமாத திருப்பங்கள் எதுவும் இல்லை), எதிர்பார்த்த முடிவோடு, சுத்த சைவமாக அந்தக் கால மௌலி படங்கள் போல இருக்கிறது. 

-------------------

என் அக்காவின் வீட்டில் இருந்த பொழுது, ஒரு நாள் அக்கா பேத்தி ரோஷ்ணியை எங்கே காணோம் என்று தேடினோம். ஐந்தே வயதாகும் அவளானால் செருப்பை மாட்டிக்கொண்டு எங்கேயோ சென்று விட்டு வந்தாள். எங்கே போயிருந்தாய்? என்று கேட்டதற்கு,"சும்மா ஒரு ரவுண்ட் போய் விட்டு வந்தேன் என்றாள். எல்லோரும் அவளை இப்படியெல்லாம் தனியாக, வீட்டில் சொல்லாமல் எங்கேயும் போகக்கூடாது என்று சொல்லி விட்டு விட்டார்கள். நான் மட்டும் கொஞ்சம் அதிகமாக அவளிடம்," இப்படியெல்லாம் வீட்டில் சொல்லாமல் தனியாக போனால், யாராவது உன்னை தூக்கிக்கொண்டு போய் விடுவார்கள், அப்படி இப்படி என்று பயமுறுத்தினேன். நான் சொன்னதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்த அவள் என்னிடம்,"வீட்டில் சொல்லிவிட்டு போனால் தூக்கிக்கொண்டு போக மாட்டார்களா?" என்று கேட்டாளே ஒரு கேள்வி.

இன்னொரு நாள் என்னோடு கடைக்கு வந்தாள். அங்கு நெயில் பாலீஷை அவள் கையில் எடுப்பதை பார்த்து அவளுக்கு வாங்கிக் கொடுத்தேன். மறுநாள் அதை தன் கை, கால் விரல்களுக்கு போட்டுக்கொண்டதோடு எனக்கும் போட்டு விட வந்தாள். ஐயோ! நான் பாட்டிடா, பாட்டியெல்லாம் நெயில் பாலீஷ் போட்டுக்கொள்வார்களா? யாராவது பார்த்தால் கேலி பண்ணுவார்கள் என்றேன். உடனே,"நீ சித்திதானே, நான் உன்னை பானு சித்தி என்றுதானே கூப்பிடுகிறேன்?" என்று எனக்கு ஐஸ் வைத்து, என் கை, கால் விரல்களில் நெய்ல் பாலீஷ் போட்டு விட்டுவிட்டாள். 

இதனால் நீங்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது என்னவென்றால், நான் பாட்டியில்லை. ஹா ஹா ஹா! 

-----------------

சந்திப்பு - சரவெடி ஸ்ரீதர்

சந்திப்பு - சரவெடி ஸ்ரீதர் 

சில நாட்களுக்கு  முன் என் சகோதரியின் மகளின் உடல் நிலை சரியாக பிரார்த்தனை செய்யும்படி உங்களிடம் கேட்டிருந்தேன். உங்கள் எல்லோரின் பிரார்த்தனையாலும், கடவுள் அருளாலும் அக்கா மகளின் உடல் நிலை தேறி வருகிறது. உங்கள் எல்லோருக்கும் பிரத்யேகமாக தன் நன்றிகளை என் அக்கா தெரிவிக்க சொன்னார். நன்றி! நன்றி! நன்றி!

அக்கா மகளுக்கு உதவியாக ஆஸ்பத்திரியில் இருந்த பொழுது அங்கிருந்த லிஃட் ஆபரேட்டர்  எல்லோரோடும் கனிவாக பேசிக்கொண்டும், ஜோக் அடித்துக்கொண்டும் பணி புரிவதை பார்க்க முடிந்தது. அவரோடு பேச்சு கொடுத்த பொழுது தன்னைப்பற்றிய விவரங்களை சொன்னார்.

பாரதியாரின் சொந்த ஊரான எட்டையபுரம்தான் இவருக்கும் சொந்த ஊராம். எட்டையபுரம் அரண்மனையில் பணியாற்றிய இவர் தந்தை பாரதிக்கு நண்பராம். தந்தை பொதுப்பணித்துறையில் பணி புரிந்ததால், பணி நிமித்தம் பல ஊர்களுக்கு மாற்றல், எனவே இவரும் எட்டயபுரம், ஸ்ரீவைகுண்டம், அம்பாசமுத்திரம், என்று வெவேறு ஊர்களில் படித்தாராம். ஸ்ரீவைகுண்டம் குமரகுருபரர் ஆண்கள் உயர்நிலைப்பள்ளியில் படித்த பொழுதுதான் இவருடைய நகைச்சுவை உணர்வை கண்டுபிடித்த தமிழாசிரியர்,"உனக்கு நல்ல நகைச்சுவை உணர்ச்சி இருக்கிறது. பத்திரிகைகளுக்கு நகைச்சுவை துணுக்குகள் எழுதிப்போடேன்" என்று உற்சாகப்படுத்தியதால் பத்திரிகைகளுக்கு துணுக்குகள் எழுத ஆரம்பித்தாராம். 

அவருடைய முதல் ஜோக் 1978 மாலை முரசில் தமாஷ் என்ற தலைப்பில் வெளியானதாம். இப்போது அவர் நகைச்சுவை துணுக்குகள் வெளிவராத பத்திரிகைகளே இல்லை எனலாம். "எப்போதும் என் கையில் போஸ்ட் கார்டும், பேனாவும் ரெடியாக வைத்துக் கொண்டிருப்பேன். ஜோக் மனதில் தோன்றியவுடனேயே பத்திரிகைகளுக்கு எழுதிப்போட்டு விடுவேன்". என்கிறார். இப்படி சரமாரியாக ஜோக்குகளை பொழிவதால் 'சரவெடி ஸ்ரீதர்' என்னும் பட்டப்பெயர் பெற்றுள்ளார். 

தொழில்முறையில் ஆபரேஷன் தியேட்டர் அசிஸ்டென்ட் ஆன இவர் கோவை பாப்பநாயக்கன் பாளையத்தில் குப்புசாமி நாயுடு நினைவு மருத்துவமனை, மதுரை மீனாட்சி நர்ஸிங்ஹோம், தாம்பரம் ஹிந்து மிஷன் மருத்துவமனை போன்ற பல இடங்களில் பணியாற்றி தற்சமயம் மாம்பலம் பப்ளிக் ஹெல்த் சென்டரில் பணி  புரிகிறார்.   

பாரீஸ், லண்டன், ரோம், ஜெர்மனி, ஸ்பெயின் போன்ற பல ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கு சென்றிருக்கிறாராம். ஸ்விட்சர்லாந்தில் பணி புரிந்தபொழுது அங்கு இந்தியன் ஹை கமிஷன் அலுவலகத்தில் உயர் அதிகாரியாக பணியாற்றிய ஒருவர் இவருடைய சம்பளத்தை அந்நிய செலவாணியாக பெற்றுக்கொண்டு இவரிடம் வெறும் இரண்டாயிரம் ரூபாய் மட்டும் தந்து இவரை ஏமாற்றி விட்டாராம். 'எத்தனை பெரிய மனிதருக்கு எத்தனை சிறிய குணமிருக்கு?'

பல்வேறு விருதுகள், பெற்றிருக்கும் இவர் திரு.பாக்கியம் ராமசாமி அணிந்துரையில் ஒரு நூலும், திரு ராணி மைந்தன் வாழ்த்துரையில் ஒன்றுமாக இரண்டு நகைச்சுவை நூல்களும், ஒரு சி.டி.யும் வெளியிட்டிருக்கிறார்.

பேசிக்கொண்டிருக்கும்பொழுதே நாம் சொல்லும் ஒரு வார்த்தையை வைத்து ஒரு ஜோக் சொல்லி விடுகிறார். திருமணம், போன்ற குடும்ப விழாக்களில் ஸ்டாண்டப் காமெடி செய்கிறாராம். திருமணத்தில் இரைச்சலாக லைட் மியூசிக் வைப்பதற்கு பதிலாக இப்படிப்பட்ட நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்யலாமே.

இவர் பெற்றிருக்கும் விருதுகளும் பங்கெடுத்த நிகழ்ச்சிகளும்:

சிரிக்க தெரிந்தவன் பாக்கியவான், சிரிக்க வைப்பவன் அதைவிட பாக்கியவான் என்பார்கள். நண்பர் சரவெடி ஸ்ரீதரின் வாழ்க்கையில் எல்லா பாக்கியங்களும் நிறைந்திருக்க கடவுளை பிரார்த்திக்கிறேன்.

அவருடைய ஜோக்ஸ் புத்தகத்திலிருந்து சில:

ஆசிரியர்: மாணவர்களே, நானும் உங்களில் ஒருவன், என்னை வேறுபடுத்தி பார்க்க வேண்டாம் 

மாணவன்: சரிடா மச்சி! கீழே உட்காரு.

ஆசிரியர்: ப்ராகரஸ் ரிப்போர்ட்டில் உங்கப்பா கையெழுத்து மாதிரி தெரியலையே?

மாணவன்: அப்படி எல்லாம் சந்தேகப்படாதீங்க சார், வேணா இரண்டாவது வாட்டி போட்டு காட்டறேன். 

பல் டாக்டர்: என்கிட்ட எதுக்கு சார் வீடு டாக்குமெண்ட்,வங்கிப் புத்தகம் எல்லாம் காட்டுகிறீர்கள்?

பேஷண்ட்: நீங்கதானே சார் சொத்தை பார்த்த பிறகுதான் பல்லைப் பிடுங்க வேண்டும் என்று சொன்னீர்கள் 

டாக்டர் அறுவை சிகிச்சை முடித்த பிறகு,"எப்படி பண்ணியிருக்கேன்"னு கேட்டார், 

அதற்கு நர்ஸ்,"கொன்னுடீங்க டாக்டர்" என்றார்.

தோழி1: உன்னைப் பெண் பார்க்க திடீர்னு நாற்பது பேர் வந்தாங்களாமே? மாப்பிள்ளையின் பெயர் என்ன?

தோழி2: அலிபாபா 

ஆசிரியர்: வேர்ல்டு மேப்பை காட்டி ஜப்பான் எங்கு இருக்கிறது, ஆஸ்திரேலியா எங்கு இருக்கிறது? அமெரிக்கா எங்கு இருக்கிறது காட்டு பார்க்கலாம் 

யோகேஸ்வர் என்ற மாணவன் ஆசிரியர் கேட்ட எல்லா நாடுகளையும் காட்டினான்.

ஆசிரியர்: இந்தியா எங்கே இருக்கிறது காட்டு 

யோகேஸ்வர் தயங்கினான்.

ஆசிரியர்: தெரியாவிட்டால் தெரியாது என்று சொல்ல வேண்டியதுதானே?

யோகேஸ்வர்: நீங்கள் என்னை எவ்வளவுதான் மிரட்டினாலும், என் தாய் நாட்டை நான் காட்டி கொடுக்க மாட்டேன்.

பேரன்: பாட்டி, இந்தா இந்த பலூனை ஊதிக்கொடு 

பாட்டி: போடா வயசாச்சு, என்னால முடியாது 

பேரன்: அப்பாதான் சொன்னாங்க பாட்டி சின்ன விஷயத்தை கூட ஊதி ஊதி பெரிசாக்கிடுவாங்கன்னு..

இவருடைய ஜோக் புத்தகத்தை படிக்கும் பொழுது நகைச்சுவை உலகில் ஆசிரியர்-மாணவன், டாக்டர்-நர்ஸ்-நோயாளி, கணவன்-மனைவி-மாமியார் இவை வற்றாத ஜீவ நதிகள் என்று புரிகிறது.

முழு பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைத்த கதை

சந்தைக்குப் போகலாமா?

சந்தைக்கு போகலாமா?

கீதா ரங்கனின்  'நானும் சந்தைக்கு போனேன்' பதிவை படித்ததும் என்னுடைய சந்தை அனுபவங்களையும் எழுதலாமே என்று தோன்றியது. 

நாங்கள் திருச்சி உறையூரில் இருந்த பொழுது எப்போதாவது அம்மா கறிகாய் வாங்கி வரச்சொல்லுவாள். நானும் என் அக்காவும் உறையூர் மார்க்கெட் சென்று அம்மா என்ன காய் வாங்கி வரச்சொன்னாளோ அதை மட்டும் வாங்கி வருவோம். பேரமெல்லாம் பேசத் தெரியாது. இப்போதும் பேரம் பேசத்தெரியாது. சில சமயம் எங்களுடைய மூன்றாவது அக்காவின் சிநேகிதி எங்களுக்காக பேரம் பேசி கறிகாய்கள் வாங்கித்தருவாள். அவள் பிரபல மிருதங்க வித்துவான் திருச்சி சங்கரனின் கடைசி சகோதரி. எங்கள் வீட்டிற்கருகில்தான் வசித்தார்கள்.   

திருச்சியில் பெரிய மார்க்கெட் என்று அழைக்கப்படும் காந்தி மார்க்கெட்தான் ஹோல்சேல் மார்க்கெட். அங்கு ஊரிலிருந்து தேங்காய்களை விலைக்குப்போட மாமாக்கள் வருவார்கள். நாங்கள் சென்றதில்லை. ஆனால் சில சமயம் அந்த வழியாகச் செல்லும் பொழுது அம்பாரமாக குவித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் சிவப்பு மிளகாய்களையும், லாரி நிறைய இருக்கும் வெல்லத்தின் மீது ஏறி நின்று மண்வெட்டியால் அதை வெட்டிப் போடும் கூலி ஆட்களையும் பார்த்து பிரமித்திருக்கிறேன். திருச்சி யின் காந்தி மார்க்கெட் பற்றி ஒரு முறை ஆனந்த விகடனில் கூட கவர் ஸ்டோரி வெளியிட்டிருந்தார்கள்.

ரொம்ப ஸ்வாரஸ்யமான ஒரு சந்தை என்றால் அது மஸ்கட்டில் இருக்கும் வாடி கபீர் வெஜிடபிள் மார்கெட் எனலாம். அங்கிருந்த முகமது என்பவரின் காய்கறி கடையில்தான் பெரும்பான்மையான தமிழர்கள் காய் வாங்குவார்கள். அவரை ஹிந்து, முஸ்லிம் ஒற்றுமைக்கு உதாரணமாக சொல்லலாம்.  ஒவ்வொரு வருடமும் அங்கு நடக்கும் ஐயப்பன் பூஜையில் பிரசாதம் தயாரிக்க தேவையான தேங்காய்களை இலவசமாக வழங்குவார். "உங்களுக்கு கோகுலாஷ்டமியா? ஶ்ரீஜெயந்தியா?" என்று கேட்குமளவிற்கு எல்லா ஹிந்து பண்டிகைகளும் மட்டுமல்லாது எந்த பண்டிகைக்கு எது தேவை என்பதும் அத்துப்படி.

பண்டிகைகளை கொண்டாடாத ஒரு பெண்மணியிடம்,"உங்கள் வீட்டில் யாராவது இறந்து போய் விட்டார்களா? எந்த பண்டிகைக்கும் விசேஷமான காய் எதுவும் வாங்குவதில்லையே?" என்று கேட்டார் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.  வரலக்ஷ்மி நோன்பிற்கு சிறு வாழைக்கன்று, வெற்றிலை,பாக்கு, பூ என்று அத்தனையையும் வரவழைத்து கொடுப்பார். இத்தனைக்கும் அப்போது சென்னைக்கு டைரக்ட் ஃபளைட் கிடையாது.

அவர் காய்கறிகளை எடை போடும் அழகே அழகு! நம் கையில் ஒரு பேப்பர் பென்சில் கொடுத்து எழுதிக்கொள்ளுங்கள் என்று கூறி விட்டு, நாம் எடுத்து வைத்திருக்கும் காய்கறி பாக்கெட்டுகளை ஒவ்வொன்றாக கையில் எடுப்பார், எடை பார்க்கும் மிஷினில் வைக்காமலேயே கத்தரிக்காய் 800/, அவரைக்காய் 450/ தக்காளி 700/ ஒரு கிலோவா வாங்கிக்கிறீங்களா? என்று கூறியபடியே அதனதற்குண்டான விலையையும் கூறுவார். நாம் கூட்டி முடிக்கும் முன்பே மொத்த தொகை எவ்வளவு என்று அவர் சொல்லி விடுவார். எடையும் துல்லியமாக இருக்கும்.  கிரிக்கெட் வெறியரான அவருக்கு இந்தியா தோற்று விட்டால் அவ்வளவுதான் தாங்கவே தாங்காது. புலம்பித்தள்ளி விடுவார். அதுவும் பாகிஸ்தானோடு மாட்ச் என்றால், "பச்சை பச்சை" என்று புலம்பல் அதிகமாக இருக்கும். 

பின்னாளில் சென்னைக்கு டைரக்ட் ஃப்ளைட் விட ஆரம்பித்த பிறகு கீரை, வாழைத்தண்டு, வாழைப்பூ உட்பட பல காய்கறிகள் சூப்பர் மார்க்கெட்டுகளில் கிடைக்க ஆரம்பித்தன.  லூலு, கேர்ஃபோர் போன்ற மெகா மார்க்கெட்டுகள் வந்து சிறிய கடைகளை முழுங்கின. போதும் போதாதற்கு விசா கெடுபிடிகள். வாடிகபீர் மார்க்கெட்டும் முற்றிலும் ஏ.சி. செய்யப்பட்டு நவீனமய- மாக்கப்பட்டது. ஆனால் அங்கு நம் நண்பர் முகமது இல்லை. நாடு திரும்பி விட்டார் என்றார்கள்.

வாடி கபீரில் காய்கறி சந்தை தவிர  ஃப்ரைடே மார்க்கெட் என்று ஒன்று உண்டு. அதில் செகண்ட் ஹேண்ட் காரிலிருந்து வீட்டு உபயோக பொருட்கள் வரை பலதும் விற்பனைக்கு வரும். எல்லாமே செகண்ட் ஹேண்ட்தான். இப்பொழுது இருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை.

பங்களூரில் சந்தை என்பதை சந்தே என்கிறார்கள். திப்பசந்ராவில் இருந்தபொழுது பக்கத்தில் இருந்த வெஜிடபிள் மார்க்கெட்டில் ஃப்ரஷ் காய்கறிகளை பார்த்ததும் ஆர்வ கோளாறில் எக்கச்சக்கமாக வாங்கி விட்டேன். 

பி.காம். படித்த பொழுது 'மணி,பாங்கிங் அண்ட் இண்டர்நேஷனல் ட்ரேட் என்னும் பாடப்பிரிவில் வந்த லண்டன் மணி மார்க்கெட்டும், நியூயார்க் மணி மார்க்கெட்டும் என்னை மிரட்டியிருக்கின்றன.

கறிகாய் சந்தையை தவிர மாட்டுச்சந்தை, குதிரை சந்தை இவையெல்லாம் தெரியும். திருவண்ணாமலையில் இவை பிரபலம். நகைச்சந்தை தெரியுமா? துபாயில் கோல்ட் சூக் (சூக் என்னும் அரபி வார்த்தைக்கு சந்தை என்று பொருள்)என்று ஒரு இடம் உண்டு. அந்த தெரு முழுக்க நகைக்கடைகள்தான். நடு இரவில் கூட அங்கிருக்கும் கடைகளில் கண்ணாடி பெட்டியில் விதம்விதமான தங்க நகைகள் விளக்கு வெளிச்சத்தில் ஜாஜ்வல்யமாக ஜொலித்து கொண்டிருப்பதை காணலாம்.

துபாய் நகை சந்தையின் ஒரு தோற்றம் 

கடையில்  நகைகள் 

கின்னஸில் இடம் பெற்ற விலை உயர்ந்த மோதிரம். 

இவையெல்லாம் லௌகீக சந்தைகள். ஆன்மீகத்திலும் ஒரு சந்தை இருக்கிறதாம். அது பண்டரிபுரம் என்றும் அங்கு விட்டல் என்னும் நாமத்தை கொடுத்து, மஹாவிஷ்ணுவின் மற்ற நாமாக்களை வாங்கலாம் என்று ஒரு பஜனை பாடல் இருக்கிறது. 'நாமாச்சா பஜார் பண்டரி நாமாச்சா பஜார்' என்னும் பாடலை உடையாளூர் கல்யாணராமன், ஈரோடு ராஜாமணி, விட்டல்தாஸ் மகராஜ் போன்றவர்கள் பாட கேட்காதவர்கள் கேட்டுப்பாருங்கள்.

படங்கள்: நன்றி கூகுள்