ஆன்லைன் அலப்பறைகள்!

 ஆன்லைன் அலப்பறைகள்!

எழுபதுகளின் துவக்கத்தில்தான் திருச்சியில் முதன்முதலாக சிந்தாமணி சூபர் மார்கெட் வந்தது. அதுவரை செட்டியார் அல்லது நாடார் கடைகளில் மளிகை சாமாங்களை வாங்கிய மக்களுக்கு பிளாஸ்டிக் கவர்களில் பேக் செய்யபட்ட துவரம் பருப்பு, கடலைப் பருப்பு எப்படி இருக்குமோ? என்ற சந்தேகம் இருந்தது.  

அப்போதெல்லம், ஏன் எண்பதுகளில் கூட வருடாந்திர சாமான் என்று ஒரு வருடதிற்கு தேவையான பருப்பு, புளி, மிளகாய் வற்றல், போன்றவற்றை மொத்தமாக பங்குனி, அல்லது சித்திரை மாதங்களில் வாங்கி வெய்யிலில் காய வைத்து, பரணில் பெரிய பானைகளில் வைத்து அவ்வப்பொழுது எடுத்து பயன் படுத்துவார்கள். வீடுகள் சிறியதாக ஆக பரண் என்னும் சங்கதி வழக்கொழிந்து போனது. இப்போதைய லாஃப்டுகள் பரணுக்கு அருகே வர முடியாது.      

அதன் பிறகு மாதந்திர சாமான்கள் வாங்கும் வழக்கம் வந்த பொழுது, நாடார் கடைகளில் பேப்பரை கூம்பு வடிவத்தில் செய்து அதில் மடித்து தரும் து.பருப்பு, க.பருப்பு, ப.பருப்புகளை கையால் தொட்டுப் பார்த்து வாங்குவதில் கிடைக்கும் திருப்தி, பிளாஸ்டிக் பாக்கெட்டுகளில் சீல் செய்யப்பட்டு விற்கப்படும் பண்டங்களை வாங்குவதில் இல்லை என்று அப்போது நினைத்தார்கள். நாளடைவில் நாடார் கடைகளிலும் நெகிழி பைகளே உபயோகத்திற்கு வந்தன.

அதைப் போலத்தான் ஆன் லைன் வர்தகங்கள். 55+ல் இருக்கிறவர்கள் வேண்டுமானால் ஆன் லைன் வியாபாரத்தில் விருப்பம் காட்டாமல் இருக்கலாம். இளைய தலைமுறை பெரும்பாலும் ஆன் லைன் வர்த்தகத்தைத்தான் விரும்புகிறார்கள். அதுவும் கொரோனா உபயத்தால் ஆன்லைனுக்கு அடிமையாகி விட்டார்கள் என்றே சொல்லலாம். எங்கள் உறவில் ஒருவர் அமெரிக்காவில் வசிக்கிறார். சமீபத்தில் தன் மகனுக்கு  திருமணத்தை அங்கேயே நடத்தினார். கல்யாண ஜவுளி, நகை எல்லாவற்றையும் ஆன் லைனிலேயே முடித்து விட்டாராம்.   

எங்கள் வீட்டைப் பொருத்தவரை இப்போதெல்லம் எல்லாம் ஆன் லைனில்தான். போக்குவரத்து நெரிசலில் அவதிப்பட வேண்டாம். இரண்டு மூன்று சைட்டுகளில் விலையை ஒப்பிட்டு பார்த்து ஆர்டர் செய்கிறார்கள். பொருள்கள் தரமாக இருக்கின்றன. காய்கறிகள் கூட நன்றாகத்தான் இருக்கின்றன. மேலும் காய்கறிகளை கொடுத்து விட்டு,” நன்றாக இருக்கிறதா? என்று செக் பண்ணிக் கொள்ளுங்கள், உங்களுக்கு திருப்தியாக இல்லையென்றால் வேறு மாற்றிக் கொண்டுவந்து தருகிறோம்” என்பதோடு அவர்களின் கைபேசி எண்ணை தந்து விட்டு, “தயவு செய்து இந்த எண்ணிற்கு போன் பண்ணுங்கள், காய்கறிகள் சரியில்லையென்று அலுவலகத்திற்கு போன் பண்ணி விடாதீர்கள், எங்கள் வேலைக்கு பிரச்சனையாகிவிடும்” என்று ஒருவர் கூறியபொழுது கஷ்டமாக இருந்தது.

மகன் வரவழைத்த ஜம்போ சைரஸ் சாம்பிராணி கூம்பும் புகை படர்ந்திருக்கும் எங்கள் வீடும் 

சமீபத்தில் என் மகன் சாம்பிராணி கூம்பு ஆன் லைனில் ஆர்டர் பண்ணிய பொழுது ஜம்போ சைஸ் என்பதை கவனிக்கவில்லை. அட்டைப் பெட்டியை திறந்து பார்த்தால் ஒரு சிறிய பூ தொட்டி போல சாம்பிராணி கூம்பு! அதை ஏற்றி வைத்தால் வீடு ஏதோ பூத் பங்களா செட் போட்டது போல ஆகி விடுகிறது. வெளி நாடுகளாக இருந்தால் fire alarm அலறியிருக்கும். இப்படி சில பாதகங்கள்.  

புது வருடம் பிறக்கப் போகிறது. எனக்கு டெய்லி ஷீட் காலண்டர் அவசியம் வேண்டும். மகன், மகள் குடும்பத்திற்கு காலண்டர் அனாவசியம். செல்ஃபோன் இருக்க காலண்டர் எதற்கு?” என்பார்கள். எனக்கு காலை எழுந்து, பல் தேய்த்தவுடன் அந்த தேதியை கிழிக்க வேண்டும். அதில் வெறும் தேதி மட்டுமா இருக்கிறது? நட்சதிரம், திதி, போன்றவைகளையும் தெரிந்து கொள்ளலாமே?

அன்று இந்திராநகர் செல்ல வேண்டியிருந்தது. அதற்கு அருகில் இருக்கும் திப்பஸந்திராவில் தமிழ் காலண்டர்கள் கிடைக்கும் என்பதால் அங்கு சென்று காலண்டர் வாங்கி வரலாம் என்றேன். மகனும்,மருமகளும் சிரித்து விட்டு, “ஆன்லைனிலேயே ஆர்டர் பண்ணலாம்” என்று கூறியதோடு, மருமகள் உடனே ப்ரௌஸ் பண்ணி என்னிடம் காட்டி,”உங்களுக்கு எந்த மாதிரி வேண்டும்?” என்று கேட்டு, உடனே ஆர்டர் செய்தாள். இரண்டு நாட்களுக்குள் வந்து விட்டது.

ஆன்லைனில் வந்த காலண்டர்.

அப்பா அம்மா தவிர பாக்கி அத்தனையையும் ஆன் லைனில் வாங்கிவிடலாம். என்றாள் மறுமகள். அதையும்தான் வாங்கிவிட முடிகிறதே.. சர்ரகேட் மதர்!!

தப்பிச்சேண்டா சாமி

 தப்பிச்சேண்டா சாமி

நாங்கள் பெங்களூர் வந்த புதிது, ஹொரமாவு என்னும் இடத்தில் இருந்தோம். எங்கள் வீட்டிற்கு அருகில் மெயின் ரோடில் ஒரு‌ கடையில் ஃப்ரெஷ் காய்கறிகள் புதன்கிழமையன்று வரும். நான் புதனன்று அங்கு சென்று காய்கறிகள் வாங்கிக் கொண்டு, பக்கத்தில் ஒரு கடையில் மங்கையர் மலர், சிநேகிதி போன்ற புத்தகங்களையும் வாங்கி வருவேன்.

எங்கள் அப்பார்ட்மெண்டிலேயே என் நாத்தனாரின் பெண்ணும் இருந்தாள். அவளுடைய ஸ்கூட்டரில் தான் செல்வேன். அப்பொழுது அங்கு அண்டர் பாஸ்(நாம் சப்வே என்பதை பெங்களூரில் அண்டர்பாஸ் என்கிறார்கள்) கட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

நான் எப்போதும் போல் ஒரு பெரிய கட்டைப் பை நிறைய காய்கறிகள் வாங்கி அதை ஸ்கூட்டியின் முன் பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தேன். அண்டர்பாஸ் வேலைகள் நடந்து கொண்டிருந்ததால் அந்த இடமே குண்டும் குழியுமாக இருந்தது. இடது பக்கம் பெரிய பள்ளம். தோண்டப்பட்டிருந்தது. என்னைத் தாண்டி ஒரு கார் வேகமாக சென்றது. நான் ப்ரேக் போட்டு இடது காலை ஊன்றிக் கொள்ளலாம் என்றால் பள்ளம், வலது காலை ஊன்றினேன். இடது பக்கம் அளவிற்கு பள்ளமாக இல்லாவிட்டாலும் பள்ளம்தான். வலது பக்கம் அதிகமாக சரிய, பேலன்ஸ் இழந்த நான் வேகமாக வந்து கொண்டிருந்த ஒரு ஆட்டோவிற்குள் விழுந்து விட்டேன். ஆட்டோ டிரைவர் ப்ரேக் பிடித்து வண்டியை நிறத்தியதால் தப்பித்தேன். ஆட்டோவில் பயணித்த பெண்மணி என்னை தாங்கி கொண்டதாலும் அடி படாமல் தப்பித்தேன்.

நான் ஆட்டோவிற்குள் விழாமல் அதற்கு முன்னால் விழுந்திருந்தாலோ, வந்தது ஆட்டோவாக இல்லாமல் காராக இருந்திருந்தாலோ மிகப் பெரிய விபத்தை சந்தித்திருப்பேன். இறையருளால் தப்பித்தேன்.

 ஸ்ரீ திருமலாகிரி லக்ஷ்மிவெங்கடேஸ்வரஸ்வாமி கோவில் 
ஜே.பி.நகர், பெங்களூர் 

சமீபத்தில் மத்யமர் மூலம் அறிமுகமானவர்களில் ஒருவர் ரேவதி ஜானகிராமன். இந்தியன் வங்கியில் உயரதிகாரியாக பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர். கலகல, பரபர, சுறுசுறு வார்த்தைகளுக்கு சொந்தக்காரர். பெங்களூரில் எங்கள் வீட்டிற்கு கொஞ்சம்  அருகாமையில் இருக்கிறார். ஓலா ஆட்டோவில் சென்றால் ரூ,130 ஆகும். 

சென்ற வாரம் சந்தித்தப் பொழுதே கோவில்கள் எங்காவது சேர்ந்து செல்லலாம் என்றார்.  "3.12.22, சனிக்கிழமை, ஏகாதசி இரண்டும் சேர்ந்து வருகிறது, கார்த்திகை மாதத்து ஏகாதசியை குருவாயூர் ஏகாதசி என்பார்கள், எனவே அருகில் ஏதாவது குருவாயூரப்பன் கோவில் இருந்தால் போகலாமா?" என்று கேட்டேன். 

அவர் குருவாயூரப்பன் கோவிலுக்கு பதிலாக ஜே.பி.நகரில் இருக்கும் லட்சுமி வெங்கடேஸ்வரா பெருமாள் கோவிலுக்குச் செல்லலாமா? என்று கேட்டார். ஏதோ ஒரு பெருமாள் கோவில் ஓ.கே. என்று சொல்லி விட்டேன். 

காலை எட்டரைக்குள் கோவிலில் இருக்கும்படி வரச் சொன்னார். எங்கள் வீட்டிலிருந்து கோவிலுக்குச் செல்ல நாற்பது நிமிடங்களாகும் என்று கூகுள் சொன்னாலும், ஒரு மணி நேரம் ஆனது. 

கோவில் ரொம்ப பெரியது என்று சொல்ல முடியாது, ஆனால் விநாயகர், யோக நரசிம்மர், வெங்கடேச பெருமாள், லக்ஷ்மி, பள்ளிகொண்ட பெருமாள் மூர்த்தங்கள் பெரிதாகத்தான் இருக்கின்றன. 

முதலில் விநாயகர், ஆஞ்சநேயர், காளிங்க நர்த்தன கிருஷ்ணர் சந்நிதிகள் அடுத்தடுத்து அமைந்துள்ளன. பிள்ளையார்பட்டி கற்பக விநாயகரை பிரதி எடுத்ததை போன்றே இரண்டு கரங்கள், வலது கரத்தில் சிவலிங்கத்தோடு காட்சி அளிக்கிறார். இன்று வெள்ளிக்கவசம் சாற்றியிருந்தார்கள். 

ஆஞ்சநேயரும், கிருஷ்ணரும் அளவில் சற்று சிறிய மூர்த்தங்கள். காளிங்க நர்தனருக்கு கீழே வேலோடு முருகன்!! ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

அந்த சன்னதிகளில் தரிசனம் செய்து விட்டு பள்ளிகொண்ட பெருமாள் சன்னதிக்கு பிரதட்சிணமாக சென்றால் வலது பிரகாரத்தில் ஒரு சிறிய ஜன்னல் போன்ற அமைப்பின் வழியாக பெருமாளின் திருவடியை மட்டும் சேவிக்க முடிகிறது.(நவதிருப்பதிகளில் ஒரு கோவிலில் இப்படியிருக்கும்). சயனித்திருக்கும் பெருமாளின் காலடியில் மஹாலக்ஷ்மி தாயாரும், ஆண்டாளும் எழுந்தருளியிருக்கிறார்கள்.  

இந்த தரிசனங்களை முடித்துக் கொண்டு வெங்கடேச பெருமாளின் சந்நிதிக்கு வருகிறோம். சாஷாத் திருப்பதி பெருமாள். சங்கு, சக்கரம், வட்சஸ்தலம், வெள்ளியில் யக்னோபவீதம்(பூணூல்), சாளக்கிராம மாலை, என்று அற்புதமாக காட்சியளிக்கிறார். 

ரேவதியின் மகன் சிறப்பு தரிசன டிக்கெட் வாங்கி வைத்திருந்தார். எனவே உட்கார்ந்து உற்சவருக்கு நடந்த பால் அபிஷேகம்  பார்க்க முடிந்தது. அர்ச்சனை, தீபாராதனை முடிந்து ஸ்வாமிக்கு வெகு அருகில் சென்று தரிசிக்க அனுமதித்தார்கள். பெருமாளின் காலடியில் சிறிய கருடாழ்வாரையும் தரிசிக்க முடிந்தது. பெருமாளுக்கு அடுத்து தனி சந்நிதியில் தாயாரையும் தரிசித்து வெளியே வந்தோம். சிறப்பு தரிசன டிக்கெட் வாங்கியவர்களுக்கு ஒரு டப்பா நிறைய புளியோதரை பிரசாதம் கொடுத்தார்கள். மனதிற்கு நிறைவைத் தந்த தரிசனம்!

ரேவதியும் நானும் 

பேத்திகளின் அலப்பறைகள்

பேத்திகளின் அலப்பறைகள்:

என் பேத்தியின் தோழி ஒரு நாள் ப்ளே டேட்டிற்காக எங்கள் வீட்டிற்கு வந்திருந்தாள். அதாங்க ஃபிரண்ட் வீட்ல போயி விளையாடுவதை தான் அங்கே பிளே டேட் என்கிறார்கள் இரண்டு பேரும் விளையாடிவிட்டு சாப்பிட வந்தார்கள். என் பேத்தியின் தோழி சாதத்தை மட்டும் சாப்பிட்டுவிட்டு காய்கறிகளை சாப்பிடவில்லை உடனே என் பேத்தி என்னிடம், "விச் காட் கிவ்ஸ் அஸ் ஃபுட்?" என்று கேட்டாள். நான் அன்னபூரணி என்றேன் உடனே அவள் தன் தோழியிடம்,"இப் யு டோன்ட் ஈட், அன்னபூரணி வில் கர்ஸ் யூ" என்றாள். அந்த குழந்தை உடனே "அன்னபூரணி கிவ்ஸ் அஸ் ரைஸ் ஒன்லி ஐ ஏட் ரைஸ்" என்றதும் என் பேத்தி அவளிடம், "தட் இஸ் ஹாஃப்

அன்னபூரணி ஒன்லி, யு ஹவ் டு ஈட் வெஜிடபிள்ஸ் ஆல்ஸோ" என்றாளே பார்க்கலாம் எனக்கு சிரிப்பு தாங்க முடியவில்லை.

*******""

எங்கள் வீட்டில் நாளைக்கு என்று சொல்ல மாட்டோம். பிச்சைக்காரனுக்கு என்றுதான் கூறுவோம். உதாரணமாக "நாளைக்கு கோவிலுக்கு போகலாம் என்பதற்கு பதிலாக "பிச்சைக்காரனுக்கு கோவிலுக்கு போகலாம்" என்போம். சமீபத்தில் என் பேத்திக்கு பிறந்த நாள் வந்தது. அதற்கு முதல் நாள் அவளோடு தொலைபேசியில் பேசிய பொழுது, "பிச்சைக்காரனுக்கு உனக்கு பர்த்டே வா?" என்று கேட்டேன் அவள், "நோ பாட்டி நாளைக்கு எனக்கு தான் பர்த்டே பிச்சைக்காரனுக்கு இல்லை" என்றாள். பிச்சைக்காரனுக்கு என்று ஏன் சொல்கிறோம் என்று சில வருடங்கள் கழித்து அவளுக்கு விளக்க வேண்டும். 

*****

இரண்டு வயதை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கும் என் இன்னொரு பேத்திக்கு சில சமயங்களில் வாயில் விரல் போட்டுக் கொள்ளும் பழக்கம் இருக்கிறது. அதை மாற்ற வேண்டும் என்று நினைத்த என் மகனும் மருமகளும் ஒருநாள் அவள் கட்டை விரலில் காபி பவுடரை தடவி விட்டார்கள் அது காபி பவுடரை ருசித்து விழுங்கிவிட்டு, மீண்டும் தடவுவதற்காக  விரலை நீட்டியதும்  இவர்களுக்கு என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை. 

இன்னொரு முறை என் மகன் மருமகளிடம், "நான் வாயில் விரல் போட்டுக் கொள்கிறேன் நீ என் விரலை எடுத்து விட்டு அவளிடம், "பாரு அப்பா வாயிலிருந்து விரலை எடுத்து விட்டார் நீயும் வாயில் விரல் போட்டுக் கொள்ளக் கூடாது" என்று சொல்லு என்று கூறிவிட்டு அவன் வாயில் விரலை போட்டுக் கொண்டான் என் மருமகள் என் மகனின் விரலை எடுத்து விட்டு பேத்தியிடம், பார் அப்பா "வாயிலிருந்து விரலை எடுத்து விட்டார்" என்று கூறியதும், என் பேத்தி என் மருமகளின் கையை சட்டென்று இறுக்கிப் பிடித்துக் கொண்டாள் இவர்கள் இரண்டு பேருக்கும் சிரிப்பு வந்துவிட்டது.

******

கொலுவின் பரிணாமம்

 கொலுவின் பரிணாமம் 

எங்கள் வீட்டு குட்டி கொலு 

நவராத்திரி என்பதில் ஆஷாட நவராத்திரி,சாரதா நவராத்திரி, பௌஷ்ய அல்லது மக நவராத்திரி, வசந்த நவராத்திரி என்று நான்கு இருந்தாலும், வட இந்தியாவில் வசந்த நவராத்திரியும், தென்னிந்தியாவில் சாரதா நவராத்திரியும் சிறப்பாக கொண்டாடப்படுகின்றன. 

புரட்டாசி மாத அமாவாசைக்குப் பிறகு சாரதா நவராத்திரி துவங்குகிறது. இதில் பொம்மை கொலு என்று மூன்று, ஐந்து, ஏழு, ஒன்பது என்று ஒற்றைப் படையில் படிகளை அமைத்து அதில் பொம்மைகளை வைத்து வழிபடுவது என்பது தமிழ் நாட்டில் மட்டுமே இருக்கும் பழக்கம் என்று நினைக்கிறேன். 

இந்த பொம்மை கொலு வைக்கும் பழக்கம் எப்போது தொடங்கியது என்று சரியாகத் தெரியவில்லை. சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் தொடங்கியிருக்கலாம். முதலில் மரப்பாச்சி பொம்மைகள் வைப்பதுதான் வழக்கமாக இருந்திருக்கிறது. இப்போதும் கூட கண்டிப்பாக இரண்டு மரப்பாச்சி பொம்மைகளையாவது வைக்க வேண்டும் என்பது ஒரு சம்பிரதாயம். எங்கள் அப்பா முதலில் மரப்பாச்சியைத்தான் வைக்க வேண்டும் என்பார். அதை இன்று வரை நாங்கள் கடை பிடிக்கிறோம். 

எங்கள் தாத்தா வீட்டு பொம்மைகளெல்லாம் இரண்டு அடி உயரம். அப்போதைய கிராமத்து வீடுகளின் பெரிய கூடங்களுக்கு ஏற்ப பெரிய பொம்மைகள், அவற்றை வைக்க பிரும்மாண்ட படிகள். அதற்கு அடுத்த கால கட்டத்தில் நகரத்து வீடுகளுக்கு ஏற்ப ஒரு அடியாக குறைந்தன. அடுக்கு மாடி குடியிருப்புகள் வந்ததும் பொம்மைகளும் சிறியதாகி விட்டன.  இப்போது எடை குறைந்த, சுலபத்தில் பொருந்தக்கூடிய ஃபைபர் படிகள் வந்து விட்டன. 

அப்போதெல்லாம் பெரும்பான்மையான வீடுகளில் கொலுப்படிகள் கிடையாது, வீட்டில் இருக்கும் பலகைகள், பெஞ்சுகள், ட்ரம்கள், அட்டைப் பெட்டிகள், போன்றவற்றைக் கொண்டு படிகளை கட்டுவார்கள். சில சமயம் "அம்மா அது என்னோட புக்.." என்று நாங்கள் அலறுவதை பொருட்படுத்தாமல்  முட்டுக் கொடுக்க எங்கள் புத்தகங்களைக் கூட  அம்மா எடுத்துக் கொண்டு விடுவாள்.  

அப்போதெல்லாம் கொலு வைப்பார்களே தவிர ஒரு சில வீடுகளைத் தவிர பெரும்பாலானோர்  பேக் ட்ராப் என்பதை பற்றியெல்லாம் பெரிதாக அலட்டிக் கொள்ள மாட்டார்கள். அலங்காரங்களும் குறைவுதான். 

எழுபதுகளின் துவக்கத்தில் அழகான கொலுவிற்கு பரிசு கொடுக்கும் பழக்கம் துவங்கியது. அதன் பிறகே தோரணங்கள் கட்டுதல், டிஸ்கோ அலங்காரம் போன்றவை நவராத்திரி கொலுவில் இடம் பிடிக்க ஆரம்பித்தன. தீமட்டிக் கொலு என்னும் கான்செப்ட் வந்தது.

அப்போதெல்லாம் வருபவர்களுக்கு வெற்றிலை பாக்கு, பழத்தோடு நியூஸ் பேப்பரில் மடித்துக் கொடுக்கும் சுண்டல் மட்டுமே. பயத்தம் பருப்பு, கடலைப் பருப்பு என்று துவங்கும் சுண்டல் மெதுவாக வெல்லம் போட்டு காராமணி சுண்டல், புட்டு அல்லது ஒக்காரை, பட்டாணி என்று மொமண்டத்தை எட்டி, கொத்துக் கடலை சுண்டலோடு முடியும். கொத்துக் கடலையும் அப்போதெல்லாம் கருப்பு கொத்துக் கடலை தான் இப்போது போல வெள்ளை காபூலி சன்னா கிடையாது. 

இப்போது சோஷியல் மீடியாக்களில் நவராத்திரியின் 

முதல் நாள் என்ன கலரில் உடை அணிந்து கொள்ள வேண்டும், இரண்டாம் நாள் என்ன கலரில் உடை அணிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று வருகின்றன. பெண்களும் அந்தந்த கலரில் புடவை கட்டிக்க கொண்டு செல்ஃபி எடுத்து ஃபேஸ்புக்கிலும், இன்ஸ்டாகிராமிலும் பகிர்கிறார்கள். 

அதைப்போல இப்போது நவராத்திரி கிஃப்ட் என்று கொடுப்பது போல் முன்பெல்லாம் கொடுக்க மாட்டார்கள். தாம்பூலத்தோடு கண்ணாடி, சீப்பு , ரவிக்கைத் துணி இவைகள் வைத்து கொடுப்பது நலம் என்பதால் அவைகளை வைத்துக் கொடுக்க ஆரம்பித்தார்கள், அந்த ரவிக்கைத் துணி சுற்றி வரத் தொடங்கியதாலும், இப்போது வரும் புடவைகளில் ரவிக்கையும் சேர்ந்து வருவதாலும் அதை தவிர்த்து விட்டு வேறு ஐட்டம்களுக்குத் தாவினார்கள். முதலில் எவர்சில்வர் கிண்ணங்களை கொடுத்தார்கள், இரும்பு தானம் செய்வது நல்லதில்லை என்று சொல்லப்பட்டதால் இப்போது பிளாஸ்டிக் கிண்ணங்கள், தட்டுகள், டப்பாக்கள், ஃபைபரில்  குட்டி குட்டி சுவாமி  விக்கிரகங்கள் இவற்றைத் தருகிறார்கள். எவ்வளவு ஸ்வாமி விக்கிரகங்களை வீட்டில் வைத்துக் கொள்ள முடியும்? பழையபடி வெற்றிலை பாக்கு, பழம், சுண்டலோடு நிறுத்திக் கொள்ளலாம். 

ரேவதி பாலாஜி வரைந்திருப்பது போல முன்பெல்லாம் சிறு பெண்கள் அழகாக பாவாடை,சட்டை அணிந்து கொண்டு எல்லா வீடுகளுக்கும் சென்று,"எங்காத்துல கொலு வெச்சிருக்கோம், வெற்றிலை பாக்கு வாங்கி கொள்ள வாங்கோ என்று அழைத்து விட்டு, தெரிந்த இரண்டு பாடல்களையே எல்லா வீடுகளிலும் வெட்கப்படாமல் பாடி வெற்றிலை பாக்கு, சுண்டல் வாங்கி கொண்டு வருவார்கள். நாங்களெல்லாம் அப்படித்தான் செய்தோம். துணைக்கு சகோதர்களை அழித்துச் செல்வதுண்டு. அவர்கள் உள்ளே வராமல் வாசலிலேயே அமர்ந்து கொள்வார்கள். மாமிகள் அவர்களுக்கு சுண்டல் மட்டும் கொடுப்பார்கள். கிருஷ்ணர், ராதை, பட்டு மாமி என்றெல்லாம் வேஷங்கள் போட்டுக் கொள்வதுண்டு. 

இப்போது எந்தக் குழந்தையும் அப்படி அழைக்கச் செல்வதில்லை. சில வருடங்களுக்கு முன்பு எந்த நாளில் தாம்பூலத்திற்கு வர வேண்டும் என்று போஸ்ட் கார்டில் அழைப்பு விடுத்தார்கள். இப்போது வாட்ஸாப்பில் அழைக்கிறார்கள். 

பல மாநிலத்தவர்களும் வாழும் எங்கள் குடியிருப்பு போன்ற இடங்களில் தாண்டியா போன்ற நிகழ்ச்சிகளில் எல்லா மாநிலத்தவர்களும் கலந்து கொள்கிறார்கள். அதற்கான பயிற்சிகளும் மேற்கொள்ளப் படுகின்றன. 

ஒரு பக்கம் பூஜை, இன்னொரு பக்கம் நண்பர்கள், உறவினர்கள் வீடுகளுக்குச் செல்வது, அவர்களை நம் வீட்டிற்கு அழைப்பது, வீட்டையும், தன்னையும் அழகாக அலங்கரித்துக் கொள்வது, ரங்கோலி, அழகான கோலம் இவைகள் வரைவதன் மூலம் தன்  திறமையை காட்டுவது, பாட்டுப் பாடுவது, விதம் விதமாக சுண்டலும், சிற்றுண்டிகளும் செய்வது போன்ற பெண்களின் பன்முகத் திறமைகளை வெளிக்கொணரும் ஒரு சிறப்பான  கொண்டாட்டம்  நவராத்திரி.  மாறுதல்களுக்கு உட்பட்டாலும், நவராத்திரி என்னும்  இந்த அழகான, பண்டிகை தொடர்ந்து கொண்டாடப்படுவது சந்தாஷம்தான். 

விருத்தாசலம் விசிட்டும், மத்யமர் மீட்டும்

 விருத்தாசலம் விசிட்டும், 

மத்யமர் மீட்டும்

எனக்கு ஒரு பிராது கொடுக்க வேண்டியிருந்தது, அட! மத்யமரில் இல்லைங்க, விருத்தாசலத்தில் குடி கொண்டிருக்கும் கொளஞ்சியப்பரிடம். அதற்காக பெங்களூரிலிருந்து நானும், என் மகனும் செல்லலாம் என்று 

முடிவெடுத்த இரண்டு நாட்களிலும் செல்ல முடியவில்லை. ஆறாம் தேதி மாலை சென்னையிலிருக்கும் என் சினேகிதி ஒருவர் ஃபோனில் அழைத்து, அவரும் இன்னொரு தோழியும் எட்டாம் தேதி கொளஞ்சியப்பர் கோவிலுக்கு செல்ல விருப்பதாகவும், விரும்பினால் நானும் அவர்களோடு சேர்ந்து கொள்ளலாம் என்றும் கூறினார். அதனால் ஏழாம் தேதி பகல் 11:50 பஸ்ஸுக்கு டிக்கெட் புக் பண்ணி கொடுத்தார் மகன். 

சாதாரணமாக இரவில் கிளம்பும் பேருந்துகள் எலக்ட்ரானிக் சிட்டிக்கு கொஞ்சம் தாமதமாகத்தான் வரும். இது பகல் நேரம் என்பதாலோ என்னவோ அன்று டாணென்று வந்து விட்டது. ஆனால் (மிகப்பெரிய ஆனால்) 6:45க்கு வடபழனியை அடைய வேண்டிய பஸ் எட்டே முக்காலக்குத்தான் வட பழனியை அடைந்தது. வழியில் மழை மற்றும் வாகன நெரிசல் தாமதத்திற்கு காரணம் என்றார்கள். நான் கிண்டியில் இறங்கி வேளச்சேரியில் இருக்கும் என் தோழியின் வீட்டை அடையும் பொழுது கிட்டத்தட்ட பத்து மணியாகி விட்டது. 

மறுநாள் காலை 5:30க்கு கிளம்பினோம். வழியில் காலை உணவை முடித்துக் கொண்டோம். இதற்கிடையில் நான் விருத்தாசலம் கொளஞ்சியப்பர் கோவிலுக்குச் செல்லப்போவதை ஒரு காலத்தில் விருத்தாசலத்தில் வசித்த மத்யமராகிய திருமதி.சியாமளா வெங்கட்ராமன் அவர்களிடம் கூறியிருந்தேன். அவர் தற்சமயம் அங்கு வசிக்கும் மத்யமராகிய சந்திராவிடம் தெரிவித்திருக்கிறார்.  அவர் நான் பெங்களூரிலிருந்து வரும் பொழுதே என்னை கை பேசியில் அழைத்து நான் நேராக அவர் வீட்டிற்கு வர வேண்டும் என்று அன்போடு அழைத்தார். ஆனால் என்னோடு வந்தவர்கள் நேராக கோவிலுக்குச் சென்று விடலாம் என்றதால் நேராக கோவிலுக்குச் சென்று விட்டோம். அங்கே எங்களுக்கு முன்பே அவர் வந்து காத்திருந்தார். அந்த கோவிலின் நடைமுறைகளை எங்களுக்கு விளக்கி எங்களை உள்ளே அழைத்துச் சென்றார். விநாயகருக்கும், கொளஞ்சியப்பருக்கும் அர்ச்சனை செய்து பிறகு வெளியில் இருக்கும் முனீஸ்வரன் சன்னதிக்கு எங்களை போகச் சொன்னார்கள். முனீஸ்வரனுக்கு தீபாராதனை காண்பித்த பிறகு எங்கள் பிராது எழுதப்பட்ட சீட்டுகளை முனீஸ்வரன் சன்னதிக்கு எதிரே இருக்கும் மரத்தில் கட்டிய அர்ச்சகர் இரண்டு எலுமிச்சம் பழங்களை அங்கிருக்கும் சூலங்களில் குத்தி வைக்கப் சொன்னார். 

பிராது சீட்டுகள் கட்டப்பட்டிருக்கும் மரம்

ஒரு காலத்தில் கொளஞ்சி மரக்காடாக இருந்த இடத்தில் ஒரு பசு மாடு தன் காலால் ஒரு மேட்டை சிராய்த்து விட்டு பால் சொறிவதைக் கண்ட கிராம் மக்கள் அந்த இடம் தெய்வீக சக்தி பொருத்திய இடமாக இருக்க வேண்டும் என்று தீர்மானித்து, பலிபீடம் போன்ற அமைப்பை வழிபடத் தொடங்கி யிருக்கிறார்கள். உருவம் இல்லாவிட்டாலும் எந்த தெய்வ சாந்நித்தியம் கொண்டதாக இருக்கும் என்பதை தெரிந்து கொள்ள விரும்பி, ஆராய்ந்த பொழுது சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் திருமுதுக்குன்றம் என்னும் இந்த இடத்தில் முதியவர்களாக இருக்கும் இவர்கள் நமக்கு என்ன பொருள் கொடுத்துவிட முடியும்? என்று நினைத்து வராமல் செல்கிறார். உடனே இங்கே உறையும் சிவபெருமான் தன் மகனாகிய முருகனிடம்,"சுந்தரன் என்னை மதிக்காமல் செல்கிறான், அவனை இங்கே வரச்செய்"  என்று பிராது கொடுத்தாராம். அந்த இடம் விருத்தாசல கோவிலுக்கு மேற்கே இருக்கும் மணவாளநல்லூர் எல்லை என்பது தெரிந்தது. எனவே இங்கு குடிகொண்டிருப்பது முருகன் தான் என்ற முடிவுக்கு வந்தார்களாம். தற்சமயம் அந்த பலிபீடத்திற்கு மேல் கிரீடம் ஒன்று வைத்து, வெள்ளியில் கண்களும் பொருத்தி, வேலும் சார்த்தியிருப்பதால் முருகனாக நம்மால் உருவகிக்க முடிகிறது.

சிவபெருமானே இங்கே பிராது கொடுத்திருப்பதால் மக்களும் தங்களுடைய நியாயமான கோரிக்கைகள் நிறைவேற இங்கே பிராது கொடுக்கும் பழக்கம் வந்திருக்கிறது.

திருமுதுகுன்றம் கோவில்

கண்டராதித்தன் கோபுரம் என்றதும் பொ.செ.தான் நினைவுக்கு வந்தது.

எங்கள் பிராத்தனையை அங்கு முடித்துக் கொண்டு வெளியே வந்த பொழுது நெய்வேலி ஜவஹர் பள்ளியில் கெமிஸ்ட்ரி ஆசிரியராக பணியாற்றிய திரு. நாகசாமி அவர்களும் அங்கு வந்தார். மத்தியமராகிய அவர் எங்கள் சந்திப்பை பற்றி ஏற்கனவே மத்யமரில் எழுதி விட்டார்.

நாங்கள் எல்லோரும் சந்திரா அவர்களின் வீட்டிற்குச் சென்றோம். என் தோழிக்கு முதலில் அங்கு சென்றால் நேரமாகி விடும் என்ற தயக்கம் இருந்தது. ஆனால் சந்திராவின் அன்பான உச்சரிப்பில் மனம் குளிர்ந்து விட்டார். அதிலும் தன் வீட்டில் விளைந்த வெள்ளை வெற்றிலையையும், எலுமிச்சம் பழத்தையும் சந்திரா கொடுத்த பொழுது என் தோழி குஷியாகி விட்டார். அவரிடமிருந்து வெற்றிலைக் கொடியை வேறு வாங்கிக் கொண்டார். திரு.நாகசாமி அவர்களோ, சகோதரிகளுக்கு சீர் கொடுப்பதை போல ஒரு தட்டு நிறைய பழங்களையும், பூவையும் எங்களுக்கு திருப்பாவை பாசுரம் ஒன்றைக் கூறி வழங்கினார். 

ஆழ்ந்து பிள்ளையார் கோவில்

நாங்கள் விருத்தகிரீஸ்வரர் கோவிலுக்குச் சென்று விட்டு ஊர் திரும்ப வேண்டும் என்பதால் அவர்களோடு அமர்ந்து ஆற அமர உரையாட முடியவில்லை என்பது கொஞ்சம் குறையாகத்தான் இருந்தது. இன்னொரு முறை நிதானமாக சென்று, விருத்தாசலம் மட்டுமல்லாமல் சுற்றியிருக்கும் தலங்களையும் தரிசித்து விட்டு வர விருத்தாம்பாள் சமேத விருத்தகிரீஸ்வரரும், ஆழத்து பிள்ளையாரும் அருள வேண்டும். 

பிரும்மாண்டமான விருத்தகிரீஸவரர் கோவிலையும் கூட அவசர அவசரமாகத்தான் தரிசனம் செய்தோம். திரும்பும் வழி முழுவதும் இன்னொரு தோழியாகிய ராணி ராம திலகம், "மத்யமர் இவ்வளவு பெரிசா? நாம் யார் என்றே அவர்களுக்குத் தெரியாது, மத்யமர் என்பதால் பாசத்தோடு நமக்கு இத்தனை உதவிகள் செய்திருக்கிறார்கள்!" என்று வியந்து கொண்டே வந்தார். 

யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறை கேளிர்

யானும் நீயும் எவ்வழி அறிதும்

செம்புலப் பெயல்நீர் போல

அன்புடை நெஞ்சம் தாம்கலந் தனவே!’’ மத்யமரால் என்று கூறலாம்.

குழந்தையும் தெய்வமும் குணத்தால் ஒன்று.

குழந்தையும் தெய்வமும் குணத்தால் ஒன்று. 

நான் கனடா சென்று நாலாவது மாதத்தில் என் மகன் வயிற்று பேத்திக்கு ஆண்டு நிறைவு வந்ததால் அதில் கலந்து கொள்ள முடியவில்லை.  குழந்தைக்கு முடி காணிக்கை கொடுப்பதற்காவது நான் வரும் வரை காத்திருக்க சொன்னேன். 

எங்கள் குடும்பத்தில் முதல் மொட்டை ஒரு குறிப்பிட்ட கோவிலில்தான் அடிக்க வேண்டும் என்னும் பழக்கம் கிடையாது. நாங்கள் எங்கள் குழந்தைகளுக்கு திருப்பதியில் முதலில் முடியிறக்கினோம். அதனால் பேத்திக்கும் அங்கேயே முடியிரக்கலாம் என்று தோன்றியது. 

என் மகன் நான் அங்கிருக்கும் பொழுதே,"நீ இங்கே வந்தவுடன் திருப்பதி சென்று வந்து விடலாம், நாள் பார்த்து சொல் நான் புக் பண்ணி விடுகிறேன்" என்றான். ஆனால் நான் பார்த்து சொன்ன நாட்கள் அவர்களுக்கு அலுவலகத்தில் பிஸியான நாட்களாக இருந்தது. 

புரட்டாசியில் முதல் மொட்டை அடிக்க மாட்டார்கள். பெண் குழந்தை என்பதால் செவ்வாய், வெள்ளி நோ! சனி,ஞாயிறில் திருப்பதியில் கும்பல் அதிகம் இருக்கும். மகனுக்கும், மருமகளுக்கும் அலுவலகத்தில் விடுமுறை எடுக்க முடிய வேண்டும், மருமகளின் மாதாந்திர அசௌகரியத்தை பார்க்க. வேண்டும். 21.8.22, திங்கள் கிழமை எல்லாவற்றிர்க்கும் ஈடு கொடுத்தது. 

மகன் புக் செய்த டிராவல் ஏஜெண்ட் ஞாயிறு இரவு 11:45க்கு டயோட்டா இடியாஸ் காரில் எங்களை பிக் அப் செய்தார்.  விடியல் காலை 4:30க்கு கீழ் திருப்பதியில் ஒரு ஹோட்டலில் எங்களை இறக்கி விட்டு எங்களுக்கு குளித்து ரெடியாக ஒரு மணி நேரம் தந்தார்.

நாங்கள் நேராக மலையேறி, குழந்தைக்கு மொட்டை அடித்து, சுவாமி தரிசனத்தையும் முடித்திருக்க வேண்டும். அப்படி செய்யாமல் முதலில் அலமேலுமங்காபுரம் சென்றோம். அங்கு அப்போது நடை அமைத்திருந்தார்கள். 7:30க்கு அஷ்ட தள பத்மார்ச்சனை சேவைக்கு ரூ.300க்கு டிக்கெட் வாங்கினால் அம்மனுக்கு முன்னால் உட்கார வைப்பார்கள் என்றதால் அந்த சேவைக்கான டிக்கெட் வாங்கி தரிசித்தோம். 

பின்னர் காலை உணவை முடித்துக் கொண்டு மேலை சென்ற பொழுது 10:30 ஆகி விட்டது. அங்கே கும்பலான கும்பல். குழந்தைக்கு மொட்டை அடித்துக் கொண்டு வருவதற்கு 12 மணியாகி விட்டது. பின்னர் முன்னூறு ரூபாய் டிக்கெட் வரிசை துவங்கும் இடத்தில் எங்களை இறக்கி விட்டார். 

செல்ஃபோன் அனுமதிக்க மாட்டார்கள் என்று தெரியும். ஸ்மார்ட் வாட்சிற்கும் அனுமதி இல்லை என்பதை முன்னரே கூறி விட்டதால் என் மகன், மருமகள் இருவரும் தங்கள் ஸ்மார்ட் வாட்சுகளை கட்டிக்கொண்டு வரவில்லை. ஆனால் மெட்டல் ஸ்டார்ப் வாட்சுகளுக்கும் அனுமதி இல்லை என்றார்கள். அதனால் எங்கள் கை கடிகாரங்களை காரிலேயே வைத்தோம்.

அதே போல் டிரஸ் கோடும் கொடுத்திருந்தார்கள். ஆண்கள் என்றால் வேஷ்டி, சட்டை அல்லது அங்கவஸ்திரம், பெண்கள் என்றால் புடவை அல்லது துப்பட்டாவோடு சூடிதார். என் மருமகள் துப்பட்டாவை மறந்து விட்டாள். மறுபடியும் காருக்குச் சென்று எடுத்து வர வேண்டுமோ? என்று திகைத்தோம். வாயில் காப்பானாகிய பெண், "இங்கே கடையிலேயே, துப்பட்டா விற்கிறார்கள், வாங்கிக் கொள்ளுங்கள்" என்றாள். அங்கிருந்த கடைகளில் கலர் கலராக  துப்பட்டாக்கள் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. ஒன்று வாங்கிக் கொண்டாள். நல்ல வியாபாரம்! நாங்கள் ஆளுக்கு ஒரு மாஸா குடித்து விட்டு, நடந்து,  நடந்து ஒரு ஹாலை அடைந்து, அங்கு எங்கள் அடையாள அட்டை, டிக்கெட் காண்பித்து மீண்டும் நடந்துட நடந்து நடந்து 26ம் எண் கூண்டில் சென்று அமர்ந்து பொழுது மணி ஒன்று. பசி மற்றும் நெரிசலில் அழத்தொடங்கிய குழந்தைக்கு செரிலாக் கொடுக்கலாம் என்று அங்கிருந்த பொருள்களை ஸ்கேன் செய்யும் இடத்திற்கு அருகில் இருந்த நாற்காலிகளில் அமர்ந்து கொண்டோம், அப்போது அங்கு வந்த ஒரு அதிகாரி," இங்கு உட்காரக் கூடாது என்று விரட்டினார்.  வரிசையில் எங்களுக்குப் பின்னால் இருந்த பெண்மணி, இரண்டு பிஸ்கெட்டுகளைத் தந்தார். அதை சாப்பிட்ட குழந்தை உறங்கியது.  

திருப்பதி சந்திரனுக்கு உரிய தலம் என்பதால் அங்கு திங்கள் கிழமை செல்வது விசேஷம், அதோடு ஏகாதசியும் சேர்ந்து கொண்டதாலோ என்னவோ கும்பல் கொஞ்சம் அதிகம்தான். எப்படியோ பெருமாளை சேவித்து வெளியே வந்த பொழுது மணி நான்கு. மலை மேல் இருந்த உணவகங்களில் சாப்பாட்டு கடை முடிந்து விட்டது. "கீழே ஹோட்டல் மயூராவிற்குச் செல்லுங்கள், டிபன் கிடைக்கும் என்றேன்".  மயூராவின் டொமாடோ ஆம்லெட்டிற்கு மனம் ஏங்கியது.  ஆனால் அந்த டிரைவரோ," போகும் வழியில் ஹை வேயில்  நல்ல ஹோட்டலில் சாப்பிடலாம்" என்றார். 

கீழே இறங்கும் பொழுதே நான் உறங்க ஆரம்பித்து விட்டேன். ஹை வேயில் சரவணபவனில் சப்பாத்தி சாப்பிட்டு விட்டு மீண்டும் நல்ல உறக்கம். வீடு வந்து சேர்ந்த பொழுது இரவு மணி பதினொன்று. எப்போதாவது புயல் அடிக்கும் ஒரு நாள் திருப்பதி சென்றால் நல்ல தரிசனம் கிட்டலாம். முன்பெல்லாம் ஒரு முன்னூறு ரூபாய் டிக்கெட்டிற்கு இரண்டு லட்டுகள் தருவார்கள். இப்போது ஒரு டிக்கெட்டிற்கு ஒரு லட்டுதான், அதுவும் அளவும் குறைந்து விட்டது. சுவை? அது குறைந்து பல ஆண்டுகள் ஆகி விட்டதே.

சரி, தலைப்பை நியாயப்படுத்தவே இல்லையே? என்கிறீர்களா? இதோ வந்து விட்டேன். 

பெரிய பணக்காரர்கள் ஆடம்பரமாக செய்யும் பூஜையில் படைக்கப்படும் உயர் ரக உணவை ஏற்காமல் அருகில் ஒரு ஏழை படைக்கும் கூழை விரும்பி கடவுள் உண்பதாக திரைப்படங்களில் பார்த்திருக்கிறோம், கதைகள் படித்திருக்கிறோம். மகாபாரதத்தில் கூட துரியோதனின் அரண்மனையை தவிர்த்து விட்டு, விதுரரின் வீட்டில்தான் கிருஷ்ணர் தங்கியதாக வரும். 

எங்கள் வீட்டில் என் மருமகள் தன் குழந்தைக்கு சிறந்த உணவை கொடுக்க வேண்டும் என்பதற்காக எல்லோரிடமும் விசாரித்து, யூ டியூபில் தேடி பார்த்து பார்த்து தயாரித்து கொடுக்கும் உணவை என் பேத்தியை சாப்பிட வைப்பதற்குள் போதும் போதும் என்றாகி விடுகிறது. ஆனால் அதை பார்த்துக் கொள்ள வரும் பெண்மணி கொண்டு வரும் உணவை, "ஐயோ இது பேடா, இது காரா.." என்று அந்தப் பெண்மணி தடுத்தாலும் எந்த பிகுவும் இல்லாமல் எடுத்து உண்கிறது.