திருவெம்பாவை பாடல் 4

 

திருவெம்பாவை பாடல் 4

ஓண்ணித்தில நகையாய்

இன்னம் புலர்ந்தின்றோ

வண்ணக் கிளி மொழியார்

எல்லோரும் வந்தாரோ

எண்ணிக் கோண்டுள்ளவா

சொல்லுகோம் அவ்வளவும்

கண்ணைத் துயின்றவுமே

காலத்தை போக்காதே

விண்ணுக்கொரு மருந்தை

வேத விழுப் பொருளை

கண்ணுக்கினியானை பாடி

கசிந்துள்ளம் உள்நெக்கு 

நின்றுருக யாமாட்டம்

நீயே வந்து எண்ணிக் குறையில்

துயிலேலோர் எம்பாவாய்

முத்துப்பல் சிரிப்பை உடைய பெண்ணே உனக்கு இன்னும் பொழுது விடியவில்லையா? என்று வெளியே நிற்கும் தோழிகள் கேட்டதும் இன்னும் தயாராகாத வீட்டிற்குள் இருக்கும் பெண்ணிற்கு ரோஷம் வந்து விடுகிறது. 

"என்னை மட்டும் பெரிதாக குறைகூறுகிறீர்களே? மற்ற எல்லோரும் வந்து விட்டார்களா?"

என்று வினவுகிறாள்.

யார் யாரெல்லாம் வந்திருக்கிறோம் என்று கூற நாங்கள் தயார், ஆனால் அந்த நேரத்தில் நீ உறங்கி விடாதே

விண்ணுலக தேவர்களுக்கே மருந்தாக இருப்பவன், வேதத்தின் மேலான உட்பொருளானவன், நமக்காக ஒரு அழகான உருவம் கொண்டிருப்பவன், அப்படிப்பட்டவனை பாடி நாங்கள் நெக்குருகி நிற்கிறோம்,எனவே நீயே வந்து எத்தனை பேர்கள் வந்திருக்கிறோம் என்று எண்ணி, எண்ணிக்கை குறைந்தால் உறங்கிக் கொள்.